Zjadanie dinozaurów

Opinie czytelników

Eating the Dinosaur to zbiór esejów autorstwa Chucka Klostermana, które omawiają różne aspekty współczesnego życia przez pryzmat popkultury. Książka otrzymała mieszane recenzje, z których wiele chwaliło humor i spostrzeżenia Klostermana, podczas gdy inni wyrażali rozczarowanie głębią i trafnością poruszanych tematów w porównaniu z jego poprzednimi pracami.

⬤ Ostry, zabawny styl pisania, który angażuje czytelników.
⬤ Zawiera wnikliwe dyskusje na temat zjawisk popkultury, takich jak Nirvana, ABBA i Unabomber.
⬤ Oferuje mieszankę humoru i prowokujących do myślenia komentarzy na tematy od technologii po sport.
⬤ Zadowoli fanów poprzednich dzieł Klostermana i przyciągnie nowych czytelników poszukujących krytyki kulturowej.

⬤ Niektóre eseje są postrzegane jako mniej interesujące lub istotne, odbiegające od znanych tematów.
⬤ Kilku czytelników uznało teksty za pretensjonalne lub zbyt intelektualne.
⬤ Mieszane opinie na temat spójności i dostępności niektórych tematów poruszanych w esejach.
⬤ Fizyczne kopie otrzymały skargi na niską jakość druku.

(na podstawie 89 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Eating the Dinosaur

Zawartość książki:

Po bestsellerowym i uznanym przejściu do beletrystyki, Chuck Klosterman, autor Sex, Drugs, and Cocoa Puffs, powraca do formy, w której odniósł spektakularny sukces, ze zbiorem esejów na temat naszej konsumpcji popkultury i sportu. P: O czym jest ta książka? A: Cóż, trudno powiedzieć.

Jeszcze jej nie przeczytałem - po prostu wziąłem ją do ręki i rzuciłem okiem na tylną okładkę. Najwyraźniej nie ma fabuły. Słyszałem, że w tej książce jest dużo o podróżach w czasie, a także sporo o przemocy i Garth Brooks i dlaczego Niemcy nie śmieją się, gdy są w sklepach spożywczych.

Ralph Nader i Ralph Sampson odgrywają znaczące role.

Myślę, że jest kilka stron o Rear Window, futbolu uniwersyteckim i Mad Men oraz o tym, dlaczego Rivers Cuomo woli uprawiać seks z Azjatkami. Podobno jest też rozdział opisujący wszystkie rzeczy, w których Unabomber miał rację, ale być może jestem źle poinformowany.

P: Czy jest jakiś większy motyw przewodni? O: Coś o rzeczywistości. Może "Czym jest rzeczywistość"? Nie, to nie to. Nie do końca.

Mam wrażenie, że większość podstawowych pytań dotyczy sposobu, w jaki percepcja mediów konstruuje fałszywą rzeczywistość, która ostatecznie staje się bardziej znacząca niż to, co faktycznie się wydarzyło. Również Lady Gaga. P: Czy powinienem przeczytać tę książkę? O: Prawdopodobnie.

Czy widzisz wyraźny związek między katastrofą w Branch Davidian a nagraniem "In Utero" Nirvany? Czy Barack Obama sprawia, że chcesz pić Pepsi? Czy ABBA przypomina ci AC/DC? Jeśli tak, to prawdopodobnie nie musisz czytać tej książki.

Prawdopodobnie napisałeś tę książkę. Ale podejrzewam, że wszyscy inni ją pokochają, z wyjątkiem tych, którzy jej nienawidzą.