Ocena:
Książka oferuje dogłębną eksplorację relacji między teorią kultury, nowoczesną wizją oraz koncepcjami przerwania i zniknięcia we współczesnym społeczeństwie, zwłaszcza w krajobrazach miejskich. Została jednak skrytykowana za to, że jest trudna do zrozumienia, co może zrazić niektórych czytelników.
Zalety:Książka przedstawia prowokujące do myślenia idee dotyczące wpływu potęg technologicznych i militarnych na estetykę miejską, zapewniając wgląd we współczesną świadomość i wymiary kulturowe.
Wady:Wielu czytelników uważa, że treść jest niezrozumiała i trudna do zrozumienia, co może negatywnie wpłynąć na ogólne wrażenia z lektury.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Lost Dimension
Wizja miasta jako sieci interaktywnych, informacyjnych sieci, które zamieniają nasz świat w więzienie iluzorycznej transcendencji.
"Gdzie zaczyna się miasto bez bram? Być może wewnątrz tego zbiegłego niepokoju, tego dreszczu, który ogarnia umysły tych, którzy właśnie wracając z długich wakacji, rozważają zbliżające się spotkanie z kopcami niechcianej poczty lub z domem, do którego się włamano i opróżniono z jego zawartości. Zaczyna się od chęci ucieczki i ucieczki na sekundę z opresyjnego środowiska technologicznego, aby odzyskać zmysły i poczucie siebie."
-z Lost Dimension.
Pierwotnie napisany w języku francuskim w 1983 roku, Lost Dimension pozostaje kamieniem węgielnym w twórczości Paula Virilio: jest to książka najbardziej związana z jego wykształceniem jako urbanisty i architekta, a także ta, która najwyraźniej przewiduje technologicznie okablowaną przestrzeń miejską, w której żyjemy dzisiaj: miasto ciągłego tranzytu i zinternalizowanych granic, w którym czas wyprzedził przestrzeń, a telekomunikacja zastąpiła zarówno nasze środowisko życia, jak i pracy. Żyjemy w królestwie utraconego wymiaru, gdzie trójwymiarowy plac publiczny naszej miejskiej przeszłości rozpadł się na dwuwymiarowy interfejs różnych ekranów, które funkcjonują jako bramy do domu, biura i przestrzeni publicznych, czy to telewizory z płaskim ekranem na naszych ścianach, ekrany komputerów na naszych komputerach stacjonarnych, czy smartfony w naszych kieszeniach.
W tym multidyscyplinarnym gobelinie współczesnej fizyki, architektury, teorii estetyki i socjologii Virilio opisuje wpływ dzisiejszej hiperrzeczywistości na nasze rozumienie przestrzeni. Po tym, jak dawno minęła opozycja miasta i wsi oraz miasta i przedmieścia, dzisiejsze miasto i przestrzeń napędzane prędkością są opozycją między nomadami a osiadłymi: siecią interaktywnych, informacyjnych sieci, które zmieniają nasz świat w więzienie iluzorycznej transcendencji.
