Z krainy umierającego słońca. Tom III: IV. Ss-Panzerkorps z Budapesztu do Wiednia, luty-maj 1945 r.

Opinie czytelników

Seria książek „From the Realm of the Dying Sun” została dobrze przyjęta ze względu na szczegółowe informacje i wnikliwą narrację na temat historii 4 Korpusu Pancernego SS, choć niektórzy czytelnicy uznali trzeci tom za mniej satysfakcjonujący niż poprzednie z powodu braku konkretnych treści.

Szybka dostawa, dobrze zbadane, interesujący styl narracji, szczegółowe ruchy oddziałów i ogólnie wciągająca lektura dla entuzjastów historii wojskowości. Dobra seria do zrozumienia Waffen SS i działań wojennych na froncie wschodnim.

Tom III był postrzegany jako rozczarowujący, z mniejszym naciskiem na operacje sztabowe i kluczowe postacie. Niektórzy czytelnicy uważali, że brakowało szczegółowych map i relacji żołnierzy, a dyskusja na temat zbrodni wojennych była minimalna. Treść była również postrzegana przez niektórych jako zbyt techniczna.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

From the Realm of a Dying Sun. Volume III: IV. Ss-Panzerkorps from Budapest to Vienna, February-May 1945

Zawartość książki:

W ostatnich miesiącach II wojny światowej, po upadku Budapesztu 12 lutego 1945 r. i nieudanej próbie ucieczki IX Korpusu Pancernego SS, jedyną rzeczą, jaką IV. SS-Panzerkorps było wycofanie się na lepiej bronioną linię i ufortyfikowanie kluczowego miasta Stuhlweissenburg. Wyczerpani po trzech próbach odsieczy w styczniu 1945 r. i mający przewagę liczebną nad stale rosnącą potęgą Trzeciego Frontu Ukraińskiego marszałka Tołbuchina, weterani SS-Obergruppenf hrer Gille okopali się na długi okres wojny obronnej. Jednak Adolf Hitler nie zapomniał o węgierskim teatrze działań ani o bogatych polach naftowych tego kraju i wysyłał pomoc.

Ze szkodą dla obrony Berlina, legendarna 6. Panzerarmee Seppa Dietricha była w drodze nie po to, by odbić Budapeszt, ale by okrążyć i zniszczyć siły Tołbuchina i całkowicie odwrócić sytuację w południowo-wschodniej Europie na korzyść Hitlera. Ta zbyt ambitna ofensywa, znana jako Fr hlingserwachen (Wiosenne Przebudzenie), szybko ugrzęzła w obliczu zdecydowanej obrony radzieckiej, wspomaganej przez wiosenną odwilż. Okrzyknięta ostatnią wielką ofensywą nazistowskich Niemiec w II wojnie światowej, przyniosła ogromne straty ostatniej rezerwie pancernej Hitlera w zamian za niewielkie zyski. Choć odegrał rolę wspierającą podczas bitwy, IV. SS-Panzerkorps został wkrótce wciągnięty w jej następstwa, po tym jak Armia Czerwona rozpoczęła operację wiedeńską, która niemal zmiotła armie Heeresgruppe S d z pola bitwy.

Wycofując się do Austrii, poobijany korpus Gille'a próbował zagrodzić drogę do Niemiec, podczas gdy Armia Czerwona nacierała na Wiedeń. Zmuszeni do znoszenia nieustannych sowieckich ataków, a także żrącego przywództwa dowódcy 6. Armii, generała Hermanna Balcka, żołnierze IV. SS-Panzerkorps przedzierali się przez Austrię, aby dotrzeć do bezpiecznej linii demarkacyjnej, gdzie ostatecznie poddali się siłom amerykańskim 9 maja 1945 r. po prawie roku nieustannej kampanii.