Ocena:
Recenzje „The Yage Letters” zawierają zarówno uznanie, jak i krytykę książki, pokazując jej atrakcyjność dla fanów Burroughsa i Ginsberga, jednocześnie wskazując na jej wady i okazjonalną nużącą treść.
Zalety:Pisarstwo jest chwalone za błyskotliwość i wnikliwość, zapewniając wciągające spojrzenie na życie Burroughsa i Ginsberga. Opisywana jest jako lektura obowiązkowa dla pisarzy i fanów pokolenia Beat, z żywymi relacjami z ich przygód w Ameryce Południowej. Wielu recenzentów uznało monologi z podróży i osobiste listy za zabawne i wartościowe. Kontekst historyczny i eksploracja halucynogenów dodają głębi lekturze.
Wady:Kilku recenzentów zauważyło, że niektóre części książki wydawały się powtarzalne i nużące, zwłaszcza listy omawiające poszukiwania Yage, a nie samo doświadczenie. Niektórzy uważali, że początkowe listy były nudne i nie skupiono się wystarczająco na faktycznym użyciu Yage. Dodatkowo, jakość pisania była postrzegana jako pogarszająca się wraz z upływem czasu. Wstęp został skrytykowany jako nudny, a niektórzy sugerowali, że czytelnicy niezaznajomieni ze stylem Burroughsa mogą chcieć zacząć od innych dzieł.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
William Burroughs zakończył swoją klasyczną debiutancką powieść, Junky, stwierdzeniem, że zdecydował się poszukać narkotyku, który nazwał „Yage”, a który jego zdaniem przekazywał moce telepatyczne, narkotyk, który mógł być „ostatecznym rozwiązaniem”.
W „The Yage Letters” - mieszance pisarstwa podróżniczego, satyry, psychodelii i powieści epistolarnej - podróżuje przez Amerykę Południową, pisząc do swojego przyjaciela Allena Ginsberga o swoich eksperymentach z dziwnym narkotykiem, używając go do podróżowania w czasie i przestrzeni, aby wypaczyć swoje zmysły - idealny narkotyk dla autora dzikich, przyzwoitych książek, które nastąpiły później. Lata później Ginsberg odpisuje, podążając śladami Burroughsa, a narkotyk jest gorszy i głębszy, niż sobie wyobrażał.
