Wyznania: Życie zawiedzionych obietnic

Opinie czytelników

Recenzje autobiografii A.N. Wilsona są mieszane, niektórzy chwalą wciągający styl pisania i szczere refleksje na temat osobistych zmagań, podczas gdy inni uważają, że jest ona samolubna i pozbawiona spójnej struktury. Książka oferuje wgląd w życie Wilsona, zwłaszcza jego wczesne lata i relacje, ale krytycy zauważają, że jest przeładowana niepotrzebnymi szczegółami i wymienianiem nazwisk, co czyni ją czasami nużącą.

⬤ Wciągający i płynny styl pisania
⬤ # Szczere i szczere refleksje na temat życia osobistego
⬤ # # Wgląd w kontekst historyczny i kulturowy, zwłaszcza w dziennikarstwo oksfordzkie i londyńskie
⬤ # # Przejmujące opisy relacji, zwłaszcza ze znaczącymi postaciami w życiu Wilsona
⬤ # # Przyciągające anegdoty i bogata obsada postaci
⬤ # # Dobry rozdział końcowy z refleksjami na temat Tołstoja.

⬤ Meandrująca i zagmatwana chronologia bez wyraźnej struktury
⬤ # Nadmiernie szczegółowe i nużące sekcje, zwłaszcza historia rodziny
⬤ # Odczuwalne pobłażanie sobie i skupianie się na osobistych żalach
⬤ # Znaczące luki w narracji, zwłaszcza w odniesieniu do relacji i wspomnianych kluczowych postaci
⬤ # Brak wdzięczności wobec wpływowych członków rodziny
⬤ # Niektórzy recenzenci uważają, że jest to nudne i ogólnie rozczarowujące.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Confessions: A Life of Failed Promises

Zawartość książki:

Kiedy połączy się najgłębszą wiedzę i najwyższą czytelność z najbardziej soczystym opowiadaniem historii, rezultatem jest A. N. Wilson.... Stephen Fry.

Znany z dziennikarstwa, biografii i powieści, A. N. Wilson kieruje bezlitosny reflektor na swoje wczesne życie, doświadczenie wykorzystywania seksualnego, katastrofalne błędy w miłości i życie na Grub Street jako płodny pisarz.

Zanim przybył do Londynu, jako jeden z "najlepszych młodych brytyjskich" powieściopisarzy i redaktor literacki Spectatora, poznajemy innego A.N. Wilsona. Poznajemy jego ojca, dyrektora zarządzającego Wedgwood, groteskowych nauczycieli w jego pierwszej szkole z internatem i dons of Oxford - jednego z nich, w wieku zaledwie 20 lat, poślubił, znaną szekspirolog, nieżyjącą już Katherine Duncan-Jones.

Na każdym kroku tych wspomnień Wilson jest zaskoczony swoim wcześniejszym ja - czy to flirtując z nieodpowiednimi kochankami, czy też z ideą kapłaństwa. Jego rozdział o seminarium High Camp, do którego uczęszczał w Oksfordzie, jest jednym z najzabawniejszych w książce.

Śledzimy jego nieudane próby zostania naukowcem, jego aspiracje do bycia Człowiekiem Literatury i jego ostateczne spotkania ze sławnymi, w tym kilka pamiętnych spotkań z rodziną królewską.

Księżniczki, dony, pedofile i dziennikarze, którzy przewijają się przez strony, są tak ostro narysowani, jak postacie z jego wczesnych komiksów. Ale jest tu także czułość w przywoływaniu tych, których kochał i zranił najbardziej.