Pogrzeb Boga: Biografia wiary i zwątpienia w cywilizacji zachodniej

Opinie czytelników

Książka A.N. Wilsona oferuje wciągającą eksplorację upadku wiary w Boga wśród intelektualistów w epoce wiktoriańskiej, ukazując jego wciągający styl pisania i rozległą wiedzę. Przedstawia różnorodne punkty widzenia, dzięki czemu jest to wzbogacająca lektura dla osób dobrze zorientowanych w historii i filozofii, choć niektórzy czytelnicy mogą uznać ją za wyzwanie bez solidnego zaplecza w odpowiedniej literaturze.

⬤ Wciągający i dowcipny styl pisania
⬤ dobrze zbadany ze szczegółowymi spostrzeżeniami
⬤ oferuje zrównoważony pogląd na wiarę i niewiarę
⬤ atrakcyjny dla osób zainteresowanych historią idei
⬤ przedstawia zróżnicowany krajobraz intelektualny epoki wiktoriańskiej.

⬤ Wymaga wcześniejszej znajomości wielu postaci filozoficznych i literackich, co może zrazić niektórych czytelników
⬤ sporadyczne użycie złożonego języka
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za nużącą lub znienawidzili ją, szczególnie gdy była czytana jako wymóg klasowy.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

God's Funeral: A Biography of Faith and Doubt in Western Civilization

Zawartość książki:

Pod koniec XIX wieku prawie wszyscy wielcy pisarze, artyści i intelektualiści porzucili chrześcijaństwo, a wielu z nich całkowicie porzuciło wiarę w Boga. Było to częściowo wynikiem odkryć naukowych, zwłaszcza pracy Karola Darwina w O powstawaniu gatunków.

(Żaden czytelnik nie zapomni jadowitej debaty oksfordzkiej między Thomasem Huxleyem, błyskotliwym obrońcą Darwina, a biskupem Wilberforce'em w 1860 roku). ) Ale jak Wilson pokazuje w tak fascynująco różnorodnych życiorysach, jak Gibbona, Kanta, Marksa, Carlyle'a, George'a Eliota i Zygmunta Freuda, wątpliwości co do religii miały wiele źródeł. Do 1900 roku Kościół Anglii, tak niezwykle bogaty, tak potężny politycznie i społecznie, mógł zostać uznany za duchowo pusty, niezależnie od tego, jak pełne były jego ławki w niedzielę.

Echa „śmierci Boga” można było znaleźć praktycznie wszędzie: w rewolucyjnej polityce Garibaldiego i Lenina; w poezji Tennysona i powieściach Hardy'ego; w pracach Freuda, łączących tę „śmierć” z naszymi najgłębszymi pragnieniami; oraz w upadku hierarchicznej (męskiej) władzy i pierwszych oznakach feminizmu. Niezwykle szczegółowy argument Wilsona ujawnia wzrost nowego wyobrażeniowego porządku niewiary, który wyparł zorganizowaną religię i pozostawił po sobie druzgocące poczucie straty sięgające naszych czasów.