Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Joint Liturgical Studies 77: Liturgical Language and Translation
Kiedy Sobór Watykański II postanowił (ku powszechnemu zdumieniu), że nabożeństwa mogą być sprawowane w języku ojczystym, natychmiast pojawiło się pytanie dla osób mówiących po angielsku: Jaki będzie nasz wernakularny język liturgii? W rezultacie Kościół opracował proces, w ramach którego "Międzynarodowa Komisja ds. Języka Angielskiego w Liturgii" (ICEL) przygotowała tłumaczenia, które zostały następnie zatwierdzone przez odpowiednie władze w Rzymie.
W ten sposób pierwsze oficjalne teksty w języku angielskim weszły w życie w 1973 roku i stały się zwyczajowymi tekstami dwóch pokoleń wiernych. Następnie w 2001 roku watykańska "Instrukcja", Liturgiam Authenticam, określiła nowy zestaw zasad dotyczących tłumaczenia, między innymi, że język powinien być bardziej "łaciński" i nie powinien zbytnio zbliżać się do tekstów używanych przez inne wyznania. Powołano nowy ICEL, opracowano kolejne teksty i wysłano je do Rzymu w celu weryfikacji i zatwierdzenia, a ostatecznie nowe autoryzowane teksty w języku angielskim weszły w życie we wrześniu 2011 roku.
Wiele reakcji na nowe teksty, czy to ze strony zwykłych wiernych, dziennikarzy, teologów czy anglistów, było negatywnych. Dlatego na wczesnym etapie Thomas O'Loughlin zwołał wiosną 2012 r.
dzień studyjny z zaproszonymi prelegentami, w tym zarówno katolikami, jak i anglikanami. Teraz, na prośbę Wspólnej Rady Redakcyjnej Alcuin/GROW, Thomas O'Loughlin zredagował dokumenty, aby nadać im bardziej trwałą formę.
Rezultatem jest cenne źródło krytyczne określające zasady tłumaczenia i poddające nowe teksty liturgiczne starannej, profesjonalnej analizie.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)