Early Medieval Exegesis in the Latin West: Sources and Forms
Jednym ze znaczących wydarzeń w nauce w drugiej połowie XX wieku było uświadomienie sobie przez historyków idei, historyków teologii i mediewistów znaczenia pism chrześcijańskich w łacińskim średniowieczu. W przeciwieństwie do wcześniejszego pokolenia badaczy, którzy uważali okres średniowiecza za "strefę wolną od Biblii", ostatnie badania wykazały centralną rolę Pisma Świętego w literaturze, sztuce, prawie, liturgii i formalnej edukacji religijnej.
Rzeczywiście, aby zrozumieć łacińskie średniowiecze, trzeba zrozumieć, jaką wartość przypisywano Biblii, jak się z nią odnoszono i jak ją studiowano. Jednak pomimo nowego nacisku na rolę Biblii i miejsce egzegezy w średniowiecznej myśli, nasze szczegółowe zrozumienie jest zbyt skromne - i obfituje w uogólnienia, często wyobrażane jako ważne dla okresu bliskiego tysiąclecia. Sposób, w jaki Pismo Święte było wykorzystywane w jednej dziedzinie (na przykład teologia formalna opierała się w dużej mierze na "alegorii"), często bardzo różnił się od sposobu, w jaki było ono wykorzystywane w innej (np.
w pisarstwie historycznym interesowano się dosłownymi znaczeniami), a egzegeza różniła się w czasie i kulturach. Podobnie, podczas gdy większość średniowiecznych pisarzy zgadzała się, że w tekście istnieje kilka "sensów", ich liczba i charakter różniły się znacznie, podobnie jak strategie dostępu do tych znaczeń.
Niniejszy zbiór piętnastu artykułów, koncentrujących się na wczesnym średniowieczu łacińskim, bada tę różnorodność i podkreśla, jak niejednolite było nasze rozumienie średniowiecznej egzegezy. Obecnie możemy być świadomi znaczenia Biblii, ale zadanie zbadania tego zjawiska jest w powijakach.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)