Wróg wewnętrzny: niewolnictwo i wojna w Wirginii, 1772-1832

Opinie czytelników

Książka „Wewnętrzny wróg” autorstwa Alana Taylora stanowi dogłębną analizę roli niewolnictwa podczas wojny 1812 roku w Wirginii, badając, w jaki sposób wpłynęło ono na społeczny i polityczny krajobraz regionu oraz życie zniewolonych ludzi. Kontrastuje popularne narracje z realiami historycznymi, szczególnie podkreślając złożoność niewolnictwa i działania zarówno zniewolonych osób, jak i ich oprawców.

⬤ Znakomita narracja i opowiadanie historii, które angażują szeroką publiczność.
⬤ Kompleksowe i skrupulatne badania, które odkrywają mniej znane fakty historyczne.
⬤ Zapewnia wgląd w złożoność niewolnictwa i perspektywy zarówno zniewolonych osób, jak i zniewalaczy.
⬤ Podważa mity otaczające wojnę 1812 roku i jej wpływ na niewolnictwo w Wirginii.
⬤ Zdolność autora do pisania w przystępny sposób, a nie gęstą prozą akademicką, zwiększa zrozumienie.

⬤ Mylący tytuł i skupienie się na wojnie 1812 r., z mniejszym naciskiem na szerszy kontekst historyczny niewolnictwa w Wirginii w latach 1772-183
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że portret mieszkańców Wirginii i ich decyzji był zbyt krytyczny.
⬤ Potencjalny brak kompleksowego omówienia ewolucji systemu niewolnictwa poza szczególnym skupieniem się na wojnie 1812 roku.

(na podstawie 73 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Internal Enemy: Slavery and War in Virginia, 1772-1832

Zawartość książki:

Frederick Douglass wspominał, że niewolnicy mieszkający nad zatoką Chesapeake z tęsknotą spoglądali na żaglowce jako „szybkoskrzydłe anioły wolności”. W 1813 roku anioły te pojawiły się w zatoce jako brytyjskie okręty wojenne przybywające, by ukarać Amerykanów za wypowiedzenie wojny imperium.

Przez wiele nocy setki niewolników wiosłowało do okrętów wojennych, szukając ochrony dla swoich rodzin przed spustoszeniami niewolnictwa. Uciekinierzy wywierali presję na brytyjskich admirałów, by stali się wyzwolicielami. Jako przewodnicy, piloci, marynarze i żołnierze piechoty morskiej, byli niewolnicy wykorzystali swoją intymną wiedzę o okolicy, aby zmienić wojnę.

Umożliwili Brytyjczykom eskalację ataków na lądzie oraz zdobycie i spalenie Waszyngtonu.

Mistrzowie Tidewater od dawna bali się swoich niewolników jako „wroga wewnętrznego”. Mobilizując tego wroga, wojna rozpaliła najgłębsze obawy posiadaczy niewolników z Chesapeake.

Zraziła również Wirgińczyków do rządu krajowego, który zaniedbał ich obronę. Zamiast tego zwrócili się na południe, a ich interesy coraz bardziej dostosowywały się do ich sekcji. W 1820 r.

Thomas Jefferson zauważył o sekcjonalizmie: „Jak ognisty dzwon w nocy, obudził mnie i napełnił przerażeniem. Uznałem to od razu za sygnał dla unii”. Nuty niepokoju w komentarzu Jeffersona mówią o strachu wywołanym niedawnym kryzysem związanym z niewolnictwem w jego rodzinnym stanie.

Jego wizja nadchodzącego kataklizmu okazała się trafna. Zaskakująca obserwacja Jeffersona zarejestrowała zwrot w kursie narodu, zwrot od narodowego celu założycielskiego w kierunku groźby rozłamu.

Oparta na nowych źródłach, porywająca narracja Alana Taylora odtwarza wydarzenia, które zainspirowały czarnoskórych mieszkańców Wirginii, nawiedzały posiadaczy niewolników i skierowały naród na nowy i niebezpieczny kurs.