Wożąc Jezusa do Little Rock

Opinie czytelników

Driving Jesus to Little Rock autorstwa Rolanda Merullo oferuje duchową i humorystyczną narrację, która odzwierciedla głębokie tematy dotyczące życia, duchowości i rozwoju osobistego. Chociaż przedstawia przemyślany dialog mający na celu zachęcenie do życzliwości i pokory, niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje mu głębi poprzednich dzieł Merullo, a niektórzy postrzegają go jako uproszczony lub kaznodziejski.

Czytelnicy doceniają humor książki, głębię charakteru i przemyślaną eksplorację spraw duchowych. Pisanie jest opisywane jako piękne i wciągające, a dyskusje na temat wiary i osobistych podróży dobrze rezonują z wieloma osobami. Wiele recenzji podkreśla zdolność książki do wywoływania życzliwości i refleksji u czytelników, a także dostarczania rozrywki dzięki dobrze nakreślonym postaciom i komediowym momentom.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że książce brakuje duchowej mądrości w porównaniu do wcześniejszych dzieł Merullo, a krytycy wskazywali na nadmierny nacisk na wewnętrzny dialog i przyziemne czynności. Inni opisywali fabułę jako nadużywaną lub uproszczoną, wyrażając rozczarowanie, że autor może nie być tak otwarty, jak twierdzi. Krytycy z niektórych religijnych perspektyw uważali nawet, że książka odeszła zbyt daleko od tradycyjnych nauk.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Driving Jesus to Little Rock

Zawartość książki:

Książka Rolanda Merullo "Driving Jesus to Little Rock" idealnie pasuje na półkę z jego innymi ukochanymi, dziwacznymi książkami duchowymi: Golfing with God, American Savior, Vatican Waltz, The Delight of Being Ordinar i trylogią Buddha (Breakfast, Lunch, and Dinner) - lista, która sprzedała się w ponad pół miliona egzemplarzy i została szeroko przetłumaczona. Tym razem narrator, Eddie Valpolicella, jest w drodze z Massachusetts do Arkansas, aby wygłosić wykład na temat "swojej" powieści Śniadanie z Buddą, kiedy niedaleko domu zabiera tajemniczego autostopowicza. Prosto ubrany, upierający się, że jest fanem autora, autostopowicz twierdzi, że jest Jezusem i towarzyszy Eddiemu w pięciodniowej podróży, która stawia przed nim wiele zabawnych wyzwań.

Każdej nocy w drodze na południe Eddie dzwoni do domu, aby porozmawiać z żoną, a płomienny nacisk Anny Marii na wybór zaufania zamiast podejrzeń stopniowo wypycha go z pierwotnego cynizmu. Jezus płata figle pojawiając się i znikając, zmieniając kształt, wahając się od surowego nauczyciela do czułego przyjaciela - a Eddie, zdezorientowany, podejrzliwy i zmagający się z własnymi z góry przyjętymi wyobrażeniami o duchowości, dopiero bardzo powoli zdaje sobie sprawę, że otrzymuje cenne wskazówki dotyczące sztuki życia.

Podobnie jak w innych swoich przygodach z podróży, Merullo udaje się chodzić po linie, stawiając głębokie pytania filozoficzne, nie brzmiąc przy tym kaznodziejsko. Autor prowokuje czytelników do zastanowienia się nad życiem, jednocześnie rozśmieszając ich i zapewniając im spojrzenie na Amerykę z perspektywy buta. Ta podróż obejmuje bogatych rosyjskich biznesmenów, biednych łowców jeleni w Appalachach, przewodników duchowych z Ameryki Południowej i wycieczki do tak pozornie różnych miejsc, jak studio masażu terapeutycznego na Dolnym Manhattanie, Muzeum Praw Obywatelskich w Memphis i klasztor Getsemane Thomasa Mertona na wsi Kentucky. Po drodze są posiłki i napoje, złe zakręty i intrygujące krajobrazy, a wszystko to w centrum uwagi obok całkowicie oryginalnego, ale dziwnie wiarygodnego Jezusa.

Driving Jesus to Little Rock bawi, oświeca i dostarcza rozrywki, ostatecznie służąc jako idealna pożywka dla poobijanych, post-Covidowych czytelników.