Ocena:
Książka „Guerilla Warfare” autorstwa Che Guevary zapewnia wgląd w taktyki i strategie partyzanckie, szczególnie w odniesieniu do rewolucji kubańskiej. Jest ceniona za kontekst historyczny, czytelność i psychologiczny wgląd w działania wojenne, choć niektórzy czytelnicy uważają ją za zbyt wąską i przestarzałą. Krytycy wspominają o słabej edycji i problemach z tłumaczeniem w niektórych egzemplarzach, co prowadzi do mieszanych doświadczeń.
Zalety:⬤ Przystępna i łatwa w odbiorze, nawet dla osób niezaznajomionych z tematem.
⬤ Oferuje unikalne spojrzenie na taktyki i strategie partyzanckie z doświadczenia Guevary.
⬤ Zawiera historyczne spostrzeżenia i psychologiczne aspekty działań wojennych.
⬤ Uznawana za klasyczną i pouczającą pozycję pozwalającą zrozumieć dynamikę rewolucji w Ameryce Łacińskiej.
⬤ Krótka długość sprawia, że czyta się ją szybko.
⬤ Ograniczone zastosowanie poza specyficznymi kontekstami Ameryki Łacińskiej, takimi jak rewolucje wiejskie.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest uproszczona i brakuje jej głębi w porównaniu z innymi pracami na temat wojny partyzanckiej.
⬤ Liczne doniesienia o słabej redakcji i tłumaczeniach, które negatywnie wpływają na wrażenia z lektury.
⬤ Nie jest to pamiętnik ani osobista narracja, co rozczarowało niektórych czytelników oczekujących bardziej osobistych spostrzeżeń.
⬤ Przestarzałe taktyki, które mogą nie mieć zastosowania we współczesnych sytuacjach wojennych.
(na podstawie 160 opinii czytelników)
Guerrilla Warfare
„Guerrilla Warfare” autorstwa rewolucjonisty Ernesto Che Guevary, napisana w 1960 roku, stała się podręcznikiem dla tysięcy partyzantów w różnych krajach na całym świecie. W zamierzeniu Guevary miał to być przewodnik po walce partyzanckiej, będący inspiracją dla ruchu rewolucyjnego.
Fascynujący zarówno dla wielbicieli, jak i przeciwników, podbił umysły milionów ludzi swoim przywództwem i wiarą w walkę partyzancką jako jedyny skuteczny środek do osiągnięcia zmian politycznych. Tutaj, w swoim klasycznym tekście o rewolucji, Che czerpie z własnego doświadczenia z kampanii kubańskiej, aby udokumentować wszystkie aspekty wojny partyzanckiej, od jej celów po organizację i szkolenie.
Analizuje, jak na Kubie, wbrew wszelkim przeciwnościom, mała grupa oddanych bojowników rosła w siłę dzięki wsparciu ludzi, aby pokonać armię dyktatora. Guevara podkreśla, że walka partyzancka jest korzystną metodą przeciwko reżimom totalitarnym, gdzie opozycja polityczna i legalna walka cywilna jest niemożliwa do przeprowadzenia.
