Własny pokój (z przypisami)

Opinie czytelników

Książka „A Room of One's Own” autorstwa Virginii Woolf jest chwalona za jakość literacką i przełomowe spojrzenie na feminizm. Podczas gdy wielu czytelników uznaje jej historyczne znaczenie, zauważają oni również, że niektóre fragmenty mogą wydawać się przestarzałe. Książka jest zalecana jako niezbędna lektura zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn zainteresowanych studiami feministycznymi, analizą literacką i zrozumieniem roli kobiet w historii.

Wiele recenzji podkreśla, że książka ta jest klasykiem niezbędnym do zrozumienia literatury feministycznej, z wnikliwym dowcipem i głęboką narracją historyczną. Pisarstwo Woolf opisywane jest jako eleganckie i prowokujące do myślenia. Czytelnicy doceniają jego znaczenie dla współczesnego feminizmu i ponadczasowej potrzeby osobistej przestrzeni i niezależności finansowej. Opatrzone przypisami wydania i wstępy zostały również zauważone za dodanie cennego kontekstu.

Niektórzy czytelnicy uważają, że niektóre fragmenty tekstu są niejasne lub rozwlekłe, przez co czasami trudno się z nimi zapoznać. Kilka komentarzy sugeruje, że perspektywa Woolf jest ograniczona do zamożnych kobiet z jej epoki, a niektóre sekcje mogą nie współgrać ze współczesnymi czytelnikami. Ponadto, kilku recenzentów wyraziło preferencje dla opowiadań Woolf w stosunku do tej konkretnej pracy.

(na podstawie 38 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Room of One's Own (Annotated)

Zawartość książki:

To opatrzone przypisami wydanie przełomowego badania roli kobiet w społeczeństwie autorstwa jednej z największych myślicielek XX wieku, klasycznego A Room of One's Own Viriginii Woolf, zawiera wprowadzenie profesor języka angielskiego i studiów kobiecych Susan Gubar, idealne do krytycznej analizy w klasach i poza nimi. „Kobieta musi mieć pieniądze i własny pokój, jeśli chce pisać fikcję.

„W A Room of One's Own Virginia Woolf wyobraża sobie, że Szekspir miał siostrę: siostrę równą Szekspirowi pod względem talentu, równą geniuszowi, ale której spuścizna jest radykalnie inna. Ta wyimaginowana kobieta nigdy nie pisze ani słowa i umiera z własnej ręki, jej geniusz pozostaje niewyrażony.

Ale gdyby tylko znalazła środki do tworzenia, nalega Woolf, osiągnęłaby te same wyżyny, co jej nieśmiertelne rodzeństwo. W tym klasycznym eseju Virginia Woolf podejmuje walkę z establishmentem, wykorzystując swój dar językowy do analizy otaczającego ją świata i oddania głosu tym, którzy go nie mają.