Własny pokój

Opinie czytelników

Recenzje książki „A Room of One's Own” podkreślają jej aktualność, prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat praw kobiet i twórczej ekspresji oraz elokwencję prozy Virginii Woolf. Recenzenci doceniają jej kontekst historyczny i osobistą siłę, jaką oferuje kobietom i pisarzom. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że język jest trudny, a tekst czasami przestarzały lub niejasny, szczególnie w odniesieniu do współczesnych kwestii.

⬤ Prowokujące do myślenia i istotne spostrzeżenia na temat praw kobiet i kreatywności.
⬤ Doskonała proza i elokwentny styl pisania Virginii Woolf.
⬤ Klasyka, która jest uważana za niezbędną lekturę do zrozumienia literatury feministycznej.
⬤ Oferuje głębokie historyczne spojrzenie na wyzwania stojące przed pisarkami.
⬤ Wielu czytelników uważa ją za inspirującą i wzmacniającą lekturę.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że język jest gęsty i trudny do zrozumienia, wymagający częstych przerw.
⬤ Sporadyczne problemy z wydaniami, takie jak brakujący tekst lub nieprawidłowe projekty okładek.
⬤ Tematyka książki może wydawać się niektórym przestarzała, skupiając się głównie na kwestiach kobiet z pierwszego świata.
⬤ Może nie trafić do wszystkich czytelników, którzy nie są przyzwyczajeni do stylu pisania Woolf.

(na podstawie 430 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Room of One's Own

Zawartość książki:

"Zaryzykowałbym przypuszczenie, że Anon, który napisał tak wiele wierszy bez podpisu, często był kobietą".

W A Room of One's Own Virginia Woolf wyobraża sobie, że Szekspir miał siostrę - siostrę równą Szekspirowi pod względem talentu i geniuszu, ale której spuścizna jest diametralnie inna. Ta wyimaginowana kobieta nigdy nie pisze ani słowa i umiera z własnej ręki, a jej geniusz pozostaje niewyrażony. Gdyby tylko znalazła środki do tworzenia, argumentuje Woolf, osiągnęłaby te same wyżyny, co jej nieśmiertelne rodzeństwo.

W tym klasycznym eseju Woolf podejmuje walkę z establishmentem, wykorzystując swój dar językowy do analizy otaczającego ją świata i oddania głosu tym, którzy są bez niego. Jej przesłanie jest proste: kobiety muszą mieć stały dochód i własny pokój, aby mieć swobodę tworzenia.

Z przedmową Mary Gordon