Pani Dalloway

Opinie czytelników

„Pani Dalloway” Virginii Woolf to modernistyczna powieść eksplorująca wewnętrzne życie bohaterów w ciągu jednego dnia w Londynie po I wojnie światowej. Narracja wykorzystuje styl strumienia świadomości, zagłębiając się głęboko w tematy tożsamości, pamięci i oczekiwań społecznych. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają liryczną prozę i głębokie spostrzeżenia, inni uważają, że pisanie jest trudne, a postaciom brakuje głębi.

Powieść ukazuje wyjątkowy styl pisania Woolf, bogate emocjonalne krajobrazy i głęboką eksplorację ludzkich doświadczeń i norm społecznych. Wykorzystanie strumienia świadomości skutecznie zanurza czytelników w umysłach bohaterów, oferując unikalną perspektywę ich wewnętrznych myśli. Wielu chwali głębię i złożoność narracji, a także jej innowacyjną strukturę, co czyni ją ważnym dziełem w literaturze modernistycznej.

Czytelnicy często uważają książkę za trudną do śledzenia ze względu na jej nietradycyjną strukturę i płynne przejścia między myślami bohaterów. Technika strumienia świadomości może prowadzić do dezorientacji, a brak wyraźnych głosów postaci może osłabiać zaangażowanie czytelnika. Dodatkowo, tematyka książki skupiająca się na egzystencjalnych dylematach i krytyce społecznej może nie przypaść do gustu tym, którzy szukają bardziej bezpośredniej narracji lub podnoszącej na duchu historii.

(na podstawie 677 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mrs. Dalloway

Zawartość książki:

Autoryzowane, oryginalne wydanie arcydzieła Virginii Woolf i jednego z najbardziej "poruszających, rewolucyjnych dzieł sztuki XX wieku" (Michael Cunningham), z przedmową Maureen Howard.

W tym żywym portrecie jednego dnia z życia kobiety, pani Clarissa Dalloway jest pochłonięta ostatnimi szczegółami przygotowań do przyjęcia, podczas gdy w jej umyśle jest czymś znacznie więcej niż idealną gospodynią towarzyską. Gdy przygotowuje swój dom na przyjęcie przyjaciół i sąsiadów, zalewają ją wspomnienia z przeszłości - namiętne miłości jej beztroskiej młodości, jej praktyczny wybór męża oraz zbliżająca się i oddalająca wojna. Spotykając się z realiami teraźniejszości, Clarissa ponownie analizuje wybory, które ją tam doprowadziły, z wahaniem spoglądając w przyszłość na nieznaną pracę starzenia się.

Od introspektywnej Clarissy, przez kochanka, który nigdy w pełni nie otrząsnął się po jej odrzuceniu, po zniszczonego wojną nieznajomego w parku, postacie i zakres Pani Dalloway zmieniają nasze poczucie zwykłego życia i zmieniają literaturę angielską, jaką znamy.

"Być może jej arcydzieło... Znakomicie skonstruowane... Podobnie jak większość pisarzy, którzy muszą wybierać między powierzchnią a głębią jako podstawą swoich działań, ona wybiera powierzchnię, a następnie zagłębia się tak daleko, jak tylko może." -E. M. Forster.