Własny pokój

Opinie czytelników

Użytkownicy generalnie doceniają „A Room of One's Own” za wnikliwą analizę roli kobiet w pisarstwie i społeczeństwie, podkreślając zarówno kontekst historyczny, jak i aktualność poruszanych tematów. Proza jest często chwalona za elokwencję i głębię, choć niektórzy czytelnicy zauważają wyzwania związane z jej złożonością. Istnieją mieszane uczucia co do dostępności wersji tekstu i fizycznego stanu otrzymanych egzemplarzy.

⬤ Prowokująca do myślenia i historycznie znacząca eksploracja ról kobiet w literaturze i społeczeństwie.
⬤ Piękny i elokwentny styl pisania, który urzeka wielu czytelników.
⬤ Unikalne spojrzenie na potrzebę niezależności finansowej i osobistej przestrzeni dla kreatywności.
⬤ Pozostaje aktualna, zachęcając do dyskusji na temat praw kobiet i możliwości w dziedzinach kreatywnych.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania jest skomplikowany i wymagający, wymagający więcej wysiłku, aby go zrozumieć.
⬤ Dostępność nieautoryzowanych kopii lub „skradzionych” wersji, co prowadzi do obaw o etykę publikacji książki.
⬤ Fizyczne kopie mogą różnić się od oczekiwań opartych na reklamowanych obrazach.
⬤ Zgłoszono kilka przypadków braku tekstu lub błędów w kopiach.

(na podstawie 430 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Room of One's Own

Zawartość książki:

A Room of One's Own to esej napisany przez Virginię Woolf. Został opublikowany w 1929 roku i opiera się na dwóch wykładach wygłoszonych przez autorkę w 1928 roku w dwóch kolegiach dla kobiet w Cambridge.

W tym słynnym eseju Woolf poruszyła kwestię statusu kobiet, a w szczególności artystek. W eseju tym autorka twierdzi również, że kobieta musi mieć pieniądze i własny pokój, jeśli chce pisać. Według Woolf kreatywność kobiet została ograniczona z powodu wielowiekowych uprzedzeń oraz niekorzystnych warunków finansowych i edukacyjnych.

Aby podkreślić swój pogląd, podaje przykład wyimaginowanej utalentowanej, ale niewykształconej siostry Williama Szekspira, która zniechęcona do wszystkiego ostatecznie się zabija. Woolf celebruje pracę kobiet, które przezwyciężyły tę tradycję i zostały pisarkami, w tym Jane Austen, George Eliot i siostry Bront, Anne, Charlotte i Emily.

W ostatniej części Woolf sugeruje, że wielkie umysły są neutralne i argumentuje, że wolność intelektualna wymaga wolności finansowej. Autorka zachęca swoich odbiorców do pisania nie tylko fikcji, ale także poezji, krytyki i prac naukowych.