Wilki wieczności

Opinie czytelników

Recenzje książki wskazują na silny podział wśród czytelników. Podczas gdy wielu chwali umiejętności pisarskie i fabularne Karla Ove Knausgaarda, znaczna liczba recenzentów wyraża frustrację z powodu tłumaczenia, które ich zdaniem umniejsza wrażenia z lektury. Pierwsza połowa książki wydaje się być dobrze przyjęta, ale opinie na temat drugiej połowy są bardzo zróżnicowane, a niektórzy uważają ją za nużącą i nieangażującą.

⬤ Mistrzowskie pisarstwo i głębokie opowiadanie historii, a niektórzy recenzenci nazywają to najlepszym dziełem Knausgaarda.
⬤ Wciągający rozwój postaci w pierwszej części książki.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali narrację za potężne i nawiedzające doświadczenie.
⬤ Książka spodoba się fanom poprzednich dzieł Knausgaarda, którzy doceniają jego styl.

⬤ Tłumaczenie na brytyjski angielski jest często krytykowane, przez co tekst wydaje się nie na miejscu i rozprasza amerykańskich czytelników.
⬤ Druga połowa książki, szczególnie przejście do rosyjskiej scenerii, jest postrzegana jako nudna i zbyt długa.
⬤ Recenzenci zwracają uwagę na powtarzające się tematy i terminologię, co prowadzi do poczucia znużenia.
⬤ Niektórzy nawet zastanawiali się, czy autor sam napisał tę część książki ze względu na jej postrzegany brak jakości.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Wolves of Eternity

Zawartość książki:

Powieść Karla Ovego Knausgaarda, autora międzynarodowych bestsellerów, stawia pytanie o odpowiedzialność, jaką mamy wobec siebie nawzajem i wobec samych siebie, a także o granice tego, co możemy zrozumieć na temat samego życia.

W 1986 roku dwudziestoletni Syvert L yning wraca z wojska do domu swojej matki w południowej Norwegii. Pewnego wieczoru jego zmarły ojciec przychodzi do niego we śnie. Zdając sobie sprawę, że tak naprawdę nie wie, kim był jego ojciec, Syvert zaczyna badać swoje życie i znajduje wskazówki wskazujące na Związek Radziecki. To, czego się dowiaduje, zmienia jego przeszłość i podważa całe pojęcie o tym, kim jest. Kiedy jednak jego matka zaczyna chorować, a on sam musi zająć się swoim młodszym bratem, Joarem, nie ma już czasu ani miejsca na wzniosłe spekulacje.

W dzisiejszej Rosji Alevtina Kotov, biolog pracująca na Uniwersytecie Moskiewskim, podróżuje ze swoim młodym synem do domu swojego ojczyma, aby świętować jego osiemdziesiąte urodziny. Jako studentka, Alevtina była bystra, ciekawska i ambitna, zadając wielkie pytania na temat życia i ludzkiej świadomości. Ale gdy zbliża się do wieku średniego, większość tego popędu zniknęła, a ona znalazła się w miejscu, w którym nie chce być, nie rozumiejąc tak naprawdę, jak się tam znalazła. Jej ojczym, muzyk, wychował ją jak własną córkę, a ona nigdy nie była zainteresowana poznaniem swojego biologicznego ojca; kiedy w końcu zaczyna go badać, dowiaduje się, że zmarł wiele lat temu i pozostawił dwóch synów, Joara i Syverta.

Lata później, kiedy Syvert i Alevtina spotykają się w Moskwie, wyłaniają się dwa bardzo różne podejścia do życia. Gdy na niebie pojawia się jasna gwiazda, oświetla ona cud ludzkiej egzystencji i tajemnice, które istnieją poza naszym własnym światopoglądem. Rozgrywająca się na tle politycznym i kulturowym zarówno lat 80., jak i współczesności, Wilki wieczności to obszerna i poruszająca książka o relacjach - do siebie nawzajem, do natury, do zmarłych.