Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Poems
"Cholerna Katherine Dlaczego nie mogę być jedyną kobietą, która umie pisać? " Virginia Woolf Katherine Mansfield była przede wszystkim namiętnym duchem. Jej wiersze są czasem tradycyjne, czasem są wybuchami emocji, a czasem eksperymentami zbliżonymi do poematów prozą.
We wszystkich udaje jej się dokonać dziwnej alchemii; zwykłe słowa są w jakiś sposób przekształcane w potężne strzały znaczenia. W świat ją posłałaś, matko, Uformowałaś jej ciało z koralu i piany, Wplotłaś falę w ciepłe włosy i odwiodłaś ją od domu. W ciemności nocy zakradła się do miasta I pod drzwiami ją położyła, To małe niebieskie dziecko w sukni z piankowymi frędzlami.
I nigdy nie było siostry ani brata, By usłyszeć jej wołanie, by odpowiedzieć na jej płacz. Jej twarz błyszczała z ciepłych włosów jak księżyc na niebie.
Sprzedała swoje korale; sprzedała swoją pianę; jej tęczowe serce jak śpiewająca muszla pękło w jej ciele: skradała się z powrotem do domu. Pokój, wracaj do świata, moja córko, Córko, wracaj do ciemnej krainy; Nie ma tu nic prócz smutnej morskiej wody I garści przesianego piasku. The Sea-Child 1911 Te 69 wierszy zostało zebranych razem i opublikowanych w 1923 roku, tuż po śmierci Katherine Mansfield.
Wiele z nich nigdy wcześniej nie było publikowanych; inne tylko w czasopismach. John Middleton Murry wyjaśnia w swoim wstępie, że są one wylewem tego, co nazywa jej "wykwintnym duchem", którego wyjątkowość gwarantuje Mansfield jej stałe miejsce w literaturze XX wieku.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)