The Multilingual Origins of Standard English
Podręczniki informują czytelników, że prekursorem standardowego angielskiego była rzekomo odmiana East lub Central Midlands, która została przyjęta w Londynie; że jednojęzyczne XV-wieczne angielskie manuskrypty dzielą się na wewnętrznie spójne typy; i że czwarty typ, datowany po 1435 r.
i oznaczony jako „Chancery Standard”, zapewnił mechanizm, dzięki któremu ta rzekomo środkowa odmiana rozprzestrzeniła się z Londynu. Ten zestaw wyjaśnień jest kwestionowany poprzez przyjęcie wielojęzycznej perspektywy, badanie anglo-normańskiego francuskiego, średniowiecznej łaciny i kontekstów mieszanych języków, a także jednojęzycznych angielskich.
Analizując dokumenty lokalne i prawne, rachunki kupieckie, osobiste listy i dzienniki, prozę medyczną i religijną, dzieła wielokrotnie kopiowane oraz dorobek poszczególnych skrybów, wykazano, że standaryzacja była poprzedzona ponadlokalną lokalizacją, a nie narzucona odgórnie jako jedna całość przez władze rządowe. Badane cechy językowe obejmują składnię, morfologię, słownictwo, ortografię, grafemy literowe, skróty i zawieszenia, kontekst społeczny i normy dyskursu, pragmatykę, rejestry, typy tekstów, społeczności praktykujących sieci społeczne oraz wielojęzyczne tło, na które wpływ miały zmieniające się trendy społeczno-ekonomiczne.
