Herbartism in Austrian Philosophy
„Herbartyzm w filozofii austro-węgierskiej” jest często obowiązkowym odniesieniem, ale nawet jeśli cytowanie Herbarta i jego szkoły jest częste, uważne czytanie ich jest mniej oczywiste.
Ponieważ herbartyzm osiągnął swój szczyt w drugiej połowie XIX wieku i został skutecznie zinstytucjonalizowany jako „oficjalna filozofia” Cesarstwa Austro-Węgierskiego, przynajmniej w Pradze i Wiedniu, krytyka herbartyzmu często oznacza omawianie „austriackich”, „filozoficznych” i „instytucjonalnych” kryteriów rozważanego przedmiotu. Wraz z rozwojem historii tradycji austriackiej i refleksji teoretycznych w tej dziedzinie, dyskusja na temat tej tradycji staje się coraz bardziej ścisła i precyzyjna.
Autorzy niniejszego tomu przypominają historyczne i konceptualne znaczenie herbartyzmu w dziedzinie filozofii austriackiej, poruszając kilka aspektów jego specyficznego realizmu: filozoficzny, teoretyczny, pedagogiczny, psychologiczny i estetyczny.
