Ocena:
Książka „Wieki w chaosie: Ludy morza” Immanuela Velikovsky'ego bada migracje i interakcje starożytnych ludów wokół wielkiego morza, kwestionując ustalone historyczne ramy czasowe, szczególnie w odniesieniu do historii Egiptu. Podczas gdy wielu czytelników uznało treść za fascynującą i dobrze zbadaną, niektórzy krytykowali ją za złożoność i trudność w czytaniu. Ogólnie rzecz biorąc, jest dobrze przyjęta przez entuzjastów historii, ale ma swoich przeciwników.
Zalety:⬤ Zapewnia dobrze poparty przegląd starożytnych migracji i interakcji kulturowych.
⬤ Podważa przyjęte narracje historyczne, szczególnie dotyczące historii Egiptu.
⬤ Wciągająca dla czytelników zainteresowanych historią starożytną.
⬤ Dokładne badania i logiczna prezentacja argumentów.
⬤ Odpowiednia dla miłośników historii, którzy lubią dogłębne, radykalne przemyślenia ustalonych narracji.
⬤ Złożoność i szczegółowe debaty mogą stanowić wyzwanie dla przeciętnych czytelników.
⬤ Niektórzy uznali ją za chaotyczną i trudną do zrozumienia.
⬤ Tytuł może nie odzwierciedlać głównego tematu książki.
⬤ Teorie Velikovsky'ego spotkały się z kpinami i nie są powszechnie akceptowane wśród historyków głównego nurtu.
(na podstawie 20 opinii czytelników)
Ages in Chaos III: Peoples of the Sea
„Ludy morza” to w pewnym sensie kulminacja serii »Wieki w chaosie«. W tym tomie błędne przesunięcie czasowe klasycznej historii osiąga swój maksymalny zakres - 800 lat Dzięki starannie udokumentowanym dowodom i niepodważalnym argumentom Velikovsky umieszcza Ramzesa III w IV wieku pne, rozwiązując w ten sposób raz na zawsze liczne zagadki, z którymi historycy mieli do czynienia w przeszłości.
Ujawnia zaskakującą tożsamość tak zwanych „Ludów Morza”, wyjaśnia rolę Filistynów i rozwiązuje zagadkę dynastii kapłanów. Ten tom prowadzi zrewidowaną chronologię Velikovsky'ego do czasów Aleksandra, gdzie łączy się z zapisami chronologii klasycznej. W obszernym dodatku Velikovsky zagłębia się w fundamentalne pytanie, w jaki sposób mogło dojść do tak dramatycznej zmiany w chronologii.
Analizując główne filary egipskiej chronologii, wskazuje, gdzie popełniono najbardziej dramatyczne błędy i odnosi się do nieporozumień leżących u podstaw „chronologii astronomicznej”. W kolejnym dodatku omawia bardzo interesujące wnioski, jakie można wyciągnąć z badań radiowęglowych znalezisk egipskich (archeologicznych).
