Wewnętrzne oko miłości: Mistycyzm i religia

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają szereg doświadczeń z książką, od jej głębokiego wpływu na duchowe podróże czytelników po krytykę jej ciężkiego chrześcijańskiego uprzedzenia i języka. Podczas gdy niektórzy uważają, że jest to lektura obowiązkowa dla tych, którzy badają mistycyzm, inni uważają, że jej ramy ograniczają związek między różnymi tradycjami religijnymi.

Książka jest opisywana jako duchowo potężna, dobrze napisana i zapewnia jasne zrozumienie mistycznej podróży i poszukiwania boskiej miłości. Czytelnicy gorąco polecają ją tym, którzy podążają świętą ścieżką, doceniając jej przystępny język i spostrzeżenia.

Krytycy zauważają, że książka jest pod silnym wpływem współczesnej teologii chrześcijańskiej, co może zaciemniać połączenie mistycznych tradycji z różnych religii. Niektórzy uważają, że podejmowane przez autora próby przedefiniowania praktyk buddyzmu w kategoriach chrześcijańskich mogą być wymuszone i ograniczające.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Inner Eye of Love: Mysticism and Religion

Zawartość książki:

The Inner Eye of Love oferuje współczesną teologię mistycyzmu, która umiejscawia go w samym centrum autentycznego doświadczenia religijnego. Zapewnia również praktyczny przewodnik po medytacji, nawet jeśli mapuje oceaniczne doświadczenie, na które wskazuje medytacja.

Johnston zaczyna od samej tradycji mistycznej, jej korzeni i początków, jej pojawienia się i znaczenia w Ewangeliach, listach Pawła i wczesnym Kościele. Wyjaśnia, czym jest, a czym nie jest mistycyzm i jak nierozerwalnie wiąże się on z miłością. Utrzymuje, że to właśnie na poziomie mistycyzmu dwie tradycje Wschodu i Zachodu mogą wreszcie zrozumieć się nawzajem i zacząć współpracować, aby uzdrowić zepsuty świat.

The Inner Eye of Love prowadzi czytelnika przez etapy mistycznej podróży, od początkowego wezwania do ostatecznego oświecenia. Johnston porównuje i zestawia doświadczenia orientalne i chrześcijańskie, nieustannie odkrywając nowe punkty wspólne.

Często omawiana ciemna noc duszy jest tutaj postrzegana w pozytywny sposób, jako opróżnienie wstępne do przepełnienia duszy wiedzą i miłością Boga. Na koniec autor rozważa często źle rozumianą relację między mistycyzmem a praktycznym działaniem.