We Are the Luckiest: Zaskakująca magia trzeźwego życia

Opinie czytelników

Recenzje książki „We Are the Luckiest” autorstwa Laury McKowen są w przeważającej mierze pozytywne, a wielu czytelników uważa ją za inspirujący i zrozumiały opis uzależnienia i powrotu do zdrowia. Książka opisywana jest jako pięknie napisana, osobiście angażująca i wypełniona nadzieją i zachętą. Niektórzy czytelnicy czują się jednak oderwani od doświadczeń autorki, trudno im odnieść się do jej narracji lub są rozczarowani strukturą i treścią książki.

⬤ Autentycznie powiązana i pięknie napisana.
⬤ Daje nadzieję i zachętę dla osób zmagających się z uzależnieniem.
⬤ Oferuje głębokie emocjonalne połączenie i wgląd w osobiste zmagania z uzależnieniem.
⬤ Wiele osób uznało ją za zmieniającą życie i motywującą w ich własnych podróżach do wyzdrowienia.
⬤ Historie przekazują poczucie wspólnego doświadczenia wśród czytelników, którzy stanęli przed podobnymi wyzwaniami.

⬤ Niektórym czytelnikom trudno było odnieść się do doświadczeń i perspektywy autora.
⬤ Kilku recenzentów było rozczarowanych strukturą i tempem książki, czując się zdezorientowani niechronologicznymi anegdotami.
⬤ Niektórym recenzentom brakowało głębi w odkrywaniu życia autorki poza jej doświadczeniami związanymi z piciem alkoholu.
⬤ Mniejszość uznała, że pomimo wysokich oczekiwań, książka nie zainspirowała ich tak, jak tego oczekiwali.

(na podstawie 546 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

We Are the Luckiest: The Surprising Magic of a Sober Life

Zawartość książki:

"Jesteśmy najszczęśliwsi" to arcydzieło. To najprawdziwszy, najbardziej szczodry, uczciwy i pomocny pamiętnik o trzeźwości, jaki czytałem. Uratuje życie."

-- Glennon Doyle, #1 New York Times bestsellerowa autorka książki Love Warrior: A Memoir.

Co może być "szczęśliwego" w uzależnieniu? Absolutnie nic, pomyślała Laura McKowen, kiedy picie rzuciło ją na kolana. Jak sama to ujęła, "kopała i krzyczała... pragnąc, by coś - cokolwiek - innego" było jej problemem. Myślała, że ludzie, którzy piją normalnie, mają cholerne szczęście.

Ale we wczesnym okresie trzeźwości, kiedy nie była już w stanie znieczulić swojego bólu i niepokoju, zdała sobie sprawę, że tak naprawdę to ona była szczęściarą. Miała szczęście czuć swoje uczucia, żyć uczciwie, naprawdę być ze swoją córką, zmienić swoje dziedzictwo. Uznała, że "ci z nas, którzy odpowiadają na zaproszenie do przebudzenia, niezależnie od tego, jakie jest nasze zaproszenie, są naprawdę najszczęśliwsi ze wszystkich".

Tutaj, w prostych rozdziałach wypełnionych osobistymi historiami, McKowen porusza takie kwestie, jak stawianie czoła faktom, kwestia AA i picie innych ludzi. Nie przesładzając zmagań z trzeźwością, nieustannie podkreśla wiele błogosławieństw płynących z uczciwego życia, pozbawionego tajemnic i wyniszczającego wstydu.