Uśmiech

Opinie czytelników

Książka „Smile” autorstwa Roddy'ego Doyle'a bada życie Victora Forde'a, mężczyzny w średnim wieku zmagającego się z następstwami molestowania w dzieciństwie w szkole parafialnej. Narracja jest złożona, przeplatając przeszłość z teraźniejszością, ale wielu czytelników uznało zakończenie za zagmatwane i niesatysfakcjonujące. Styl pisania jest chwalony za realizm i sugestywność, ale książka nie dostarcza humoru oczekiwanego od poprzednich dzieł Doyle'a, co prowadzi do mieszanych reakcji wśród czytelników.

Książka charakteryzuje się wyjątkowymi umiejętnościami dialogowymi Roddy'ego Doyle'a i bardzo dobrze oddaje istotę współczesnego Dublina. Wielu czytelników doceniło wciągającą naturę historii, opisując ją jako zwięzłą, czytelną i wciągającą. Styl pisania został zauważony jako łatwy do odczytania i sugestywny, a niektórzy chwalili eksplorację traumy i złożoną psychologię postaci.

Czytelnicy wyrazili rozczarowanie zagmatwanym i niesatysfakcjonującym zakończeniem książki, stwierdzając, że pozostawiło ich zdezorientowanych. Niektórzy uważali, że historia była nudna, przewidywalna i brakowało jej humoru, który charakteryzował wcześniejsze dzieła Doyle'a. Pojawiły się skargi na nadmierne skupienie się na piciu narratora i jego relacjach z byłą żoną, co odciągało uwagę od ogólnej fabuły.

(na podstawie 94 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Smile

Zawartość książki:

Właśnie wprowadził się do nowego mieszkania, po raz pierwszy od lat samotny, Victor Forde każdego wieczoru udaje się do pubu Donnelly's na powolnego drinka.

Pewnego wieczoru jego drink zostaje przerwany. Mężczyzna w szortach i różowej koszuli przynosi kufel i siada. Wydaje się, że zna imię Victora i pamięta go ze szkoły. Mówi, że nazywa się Fitzpatrick.

Victor nie lubi go na pierwszy rzut oka, nie lubi też wspomnień, które Fitzpatrick przywołuje z pięciu lat nauczania przez Braci Chrześcijan. Przywołuje też inne wspomnienia - Rachel, jego pięknej żony, która stała się celebrytką, i Victora, który zasłynął jako człowiek, który mówi w radiu to, czego nie da się powiedzieć.

Ale to wspomnienia ze szkoły i jednego konkretnego brata, których nie może kontrolować - i które ostatecznie grożą zniszczeniem jego zdrowia psychicznego.