Until Then

Opinie czytelników

Until Then autorstwa Gail Kittleson to przejmująca i inspirująca powieść historyczna rozgrywająca się podczas II wojny światowej, przeplatająca historie amerykańskiej pielęgniarki i brytyjskiego konstabla w obliczu wstrząsających realiów wojny. Książka jest dobrze zbadana, oddaje emocjonalne doświadczenia i konkretne wydarzenia historyczne, koncentrując się na postaciach kobiecych i ich wkładzie w konflikt.

Powieść charakteryzuje się emocjonalną głębią, bogatym rozwojem postaci i dokładnymi badaniami historycznymi. Recenzenci chwalili zdolność Kittleson do płynnego łączenia faktów i fikcji, tworząc narrację, która podkreśla zarówno osobiste, jak i zbiorowe poświęcenia podczas wojny. Podwójne perspektywy bohaterów zapewniają kompleksowe zrozumienie wpływu wojny na różne fronty, dzięki czemu jest to fascynująca i edukacyjna lektura.

Chociaż recenzje są w przeważającej mierze pozytywne, niektórzy czytelnicy mogą uznać liczne postacie i szczegóły historyczne za przytłaczające. Co więcej, ci, którzy preferują fabuły napędzane akcją, mogą uznać emocjonalną i refleksyjną naturę narracji za mniej wciągającą.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Zawartość książki:

3 marca 1943 - Bethnal Green - londyński East End.

Krótko po kwadransie po ósmej syrena rozdarła powietrze. Marian Williams podniosła śpiącą córkę z łóżeczka i zbiegła po schodach. Jej matka i teść, pełniący służbę w straży powietrznej, zostawili otwarte drzwi wejściowe. Przytuliła swoje najmłodsze dziecko. Zaciemnienie utrudniało poruszanie się, ale instrukcje jej męża odbijały się echem w jej mózgu: "Cokolwiek zrobisz, zejdź do stacji tak szybko, jak to możliwe".

Miała nadzieję na miejsce w pobliżu stołówki, z dostępem do mleka. Nierówne światło padało na wybrukowane schody. Wtedy się potknęła. Jej kolano uderzyło o beton, a potem coś uderzyło ją w lewy bok. Ktoś krzyknął. Kolejne uderzenie zadrapało jej ramię na podłodze. Gdzie było jej dziecko? Próbowała wstać, ale jeszcze większy ciężar przygniótł ją do ziemi. Miażdżący ciężar opadł, a potem wszystko stało się czarne.

Dorothy Woebbeking służyła jako pielęgniarka chirurgiczna w 11 Szpitalu Ewakuacyjnym, jeżdżąc na tyłach ciężarówek wojskowych przez Afrykę Północną, podczas kampanii na Sycylii, we Włoszech i na północy przez Francję do Niemiec. Podczas II wojny światowej pielęgniarki armii amerykańskiej pracowały i spały w namiotach przy straszliwej pogodzie, znosząc ostrzał wroga, a nawet pogardę ze strony własnych przełożonych, którzy uważali, że dla kobiet nie ma miejsca na wojnie.

Ale Dorothy i jej towarzysze wytrwali, a ich umiejętności i optymistyczne nastawienie miały ogromny wpływ na życie tysięcy rannych żołnierzy.

Historie Dorothy i Marian zbiegają się w prostej, ręcznie szytej chusteczce.