Unraveling: Czego nauczyłem się o życiu podczas strzyżenia owiec, farbowania wełny i tworzenia najbrzydszego swetra na świecie

Opinie czytelników

Książka jest mieszanką osobistych wspomnień, eksploracji sztuki włókienniczej i komentarza społecznego. Podczas gdy wielu czytelników doceniło prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat przemysłu odzieżowego i wciągający styl pisania autora, inni uznali, że brakuje mu głębi i jest zbyt polityczny.

⬤ Prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat przemysłu odzieżowego i wpływu na środowisko
⬤ wciągający i czytelny styl
⬤ łączy osobiste historie z interesującym kontekstem historycznym
⬤ przemawia do entuzjastów sztuki włókienniczej
⬤ humorystyczne i powiązane momenty
⬤ oferuje unikalne spojrzenie na zmiany klimatyczne i odpowiedzialne wykorzystanie zasobów.

⬤ zawiera poglądy polityczne, które mogą umniejszać przyjemność z lektury niektórym czytelnikom
⬤ odnotowano pewne nieścisłości w faktach
⬤ postrzegana jako pozbawiona głębi w niektórych obszarach
⬤ może sprawiać wrażenie raczej pamiętnika niż spójnej narracji
⬤ rozczarowani czytelnicy z powodu wysokich oczekiwań lub odmiennych zainteresowań.

(na podstawie 45 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Unraveling: What I Learned about Life While Shearing Sheep, Dyeing Wool, and Making the World's Ugliest Sweater

Zawartość książki:

"Orenstein jest tak swobodną, zabawną pisarką, że łatwo zapomnieć, że jest też ważną myślicielką" - People.

W tym żywym, zabawnym pamiętniku Peggy Orenstein postanawia zrobić sweter od podstaw - ścinając, przędząc, farbując wełnę - i w trakcie tego procesu odkrywa, jak odnajdujemy nasze najgłębsze ja poprzez rzemiosło. Orenstein przędzie przędzę, która spodoba się każdemu.

Pandemia COVID zmusiła wielu ludzi do zmiany swojego życia na małe i duże sposoby. Niektórzy adoptowali szczeniaki. Inni upiekli się ze stresu. Peggy Orenstein, która przez całe życie robiła na drutach, poszła o krok dalej. Aby utrzymać zaangażowanie i poradzić sobie z serią sejsmicznych zmian w życiu rodzinnym, postanowiła zrobić ubranie od podstaw: ucząc się strzyżenia owiec, przędzenia i farbowania przędzy, a następnie robiąc sobie sweter.

Orenstein miała nadzieję, że projekt pomoże jej poradzić sobie nie tylko z wełną, ale także ze smutkiem z powodu niedawnej śmierci matki i podupadającego na zdrowiu ojca, zbliżającym się wyjazdem córki na studia i innymi drażliwymi kwestiami związanymi ze starzeniem się kobiety w kulturze, która na przemian je ignoruje i lekceważy. To, czego się nie spodziewała, to podróż do niektórych z najważniejszych kwestii naszych czasów: niepokoju klimatycznego, sprawiedliwości rasowej, praw kobiet, wpływu technologii, zrównoważonego rozwoju i ostatecznie znaczenia domu.

Z jej cierpkim głosem, bystrą inteligencją i żywiołową szczerością, Orenstein dzieli się swoją roczną podróżą jako córka, żona, matka, pisarka i twórczyni - i uczy nas wszystkich czegoś o kreatywności i więzi.