Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Nie nazywaj mnie księżniczką” to zbiór wnikliwych esejów autorstwa Peggy Orenstein, które poruszają różne tematy związane z kobiecością, osobistymi doświadczeniami i kwestiami społecznymi. Wielu recenzentów stwierdziło, że eseje są wciągające i pouczające, podkreślając zdolność autorki do poruszania złożonych tematów z empatią i szczegółowością.
Zalety:⬤ Wnikliwe i przenikliwe pisanie na ważne tematy związane z kobietami.
⬤ Wciągająca kolekcja esejów, które są łatwe do przyswojenia, dzięki czemu są odpowiednie dla czytelników o różnym czasie skupienia.
⬤ Oferuje szereg perspektyw na kwestie osobiste i społeczne, zapewniając zarówno wartość edukacyjną, jak i emocjonalną.
⬤ Aktualizacje esejów odzwierciedlają zmiany w społeczeństwie i życiu autora, tworząc bogatszy kontekst.
Wady:⬤ Niektóre eseje mogą wydawać się przestarzałe, odzwierciedlając raczej przeszłe kwestie niż bieżące.
⬤ Podczas gdy książka szeroko omawia doświadczenia kobiet, skupienie się na nich może być mniej wciągające dla czytelników szukających szerszych tematów.
⬤ Charakter kompilacji oznacza, że może brakować przepływu narracji w pełni spójnej książce.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Don't Call Me Princess: Essays on Girls, Women, Sex, and Life
Zawartość książki:
Autorka bestsellerów New York Times Girls & Sex i Cinderella Ate My Daughter przedstawia swój pierwszy zbiór esejów - zabawnych, przejmujących, głęboko osobistych i ostro obserwowanych utworów, zaczerpniętych z trzech dekad pisania, które śledzą postęp (lub jego brak) dziewcząt i kobiet w tym, co Orenstein nazwała kiedyś "na wpół zmienionym światem".
Peggy Orenstein, uznana przez Columbia Journalism Review za jedną z "40 kobiet, które zmieniły branżę medialną w ciągu ostatnich 40 lat", jest jednym z najwybitniejszych, niezachwianych feministycznych głosów naszych czasów. Jej teksty przełamują schematy i przełamują milczenie w tak szerokim zakresie tematów, jak poronienie, macierzyństwo, rak piersi, kultura księżniczek i znaczenie przyjemności seksualnej dziewcząt. Jej unikalne połączenie reportażu śledczego, osobistych objawień i nieoczekiwanego humoru sprawiło, że jej książki stały się bestsellerowymi klasykami.
W Don't Call Me Princess najbardziej znaczące i ważne eseje Orenstein są dostępne po raz pierwszy w formie zebranej, zaktualizowane zarówno o oryginalne wprowadzenie, jak i osobiste refleksje na temat każdego utworu. Jej spojrzenie na sprawiedliwość reprodukcyjną, przemysł niepłodności, napięcia między pracującymi i pozostającymi w domu mamami, podsycanie strachu przed różową wstążką i komplikacje związane z kulturą dziewcząt są nie tylko ponadczasowe - podobnie jak Opowieść podręcznej Margaret Atwood, stały się bardziej pilne w naszym współczesnym klimacie politycznym.
Don't Call Me Princess oferuje kluczową ocenę tego, na czym stoimy dzisiaj jako kobiety - w naszym życiu zawodowym, seksualnym, jako matki, jako partnerki - oświetlając zarówno to, jak daleko zaszłyśmy, jak i to, jak daleko jeszcze musimy się posunąć.
-- Kirkus
