Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje tej książki prezentują różnorodne perspektywy, podkreślając jej wciągającą eksplorację sztuki włókienniczej, jednocześnie krytykując jej komentarz polityczny i styl narracji. Wielu czytelników docenia prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat przemysłu odzieżowego i przedstawiony kontekst historyczny, podczas gdy inni uważają, że osobiste poglądy autora i niekonwencjonalna narracja umniejszają ich przyjemność.
Zalety:Prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat przemysłu odzieżowego, fascynująca historia włókien i barwników, wciągający i humorystyczny styl pisania, przydatny dla artystów zajmujących się włóknem, przyjemna eksploracja procesu tworzenia swetra od podstaw, obejmuje ważne tematy, takie jak zmiany klimatyczne.
Wady:Włączenie opinii politycznych, które niektórzy czytelnicy uznali za odstręczające, niektóre informacje postrzegane jako niepoprawne lub powtórzone z innych źródeł, narracja wydaje się niektórym nieskoncentrowana lub powierzchowna, brakuje głębi w dyskusji na temat osobistych tematów i doświadczeń.
(na podstawie 45 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Unraveling: What I Learned about Life While Shearing Sheep, Dyeing Wool, and Making the World's Ugliest Sweater
Zawartość książki:
"Orenstein jest tak swobodną, zabawną pisarką, że łatwo zapomnieć, że jest też ważną myślicielką" - People.
W tym żywym, zabawnym pamiętniku Peggy Orenstein postanawia zrobić sweter od podstaw - ścinając, przędząc, farbując wełnę - i w trakcie tego procesu odkrywa, jak odnajdujemy nasze najgłębsze ja poprzez rzemiosło. Orenstein przędzie przędzę, która spodoba się każdemu.
Pandemia COVID zmusiła wielu ludzi do zmiany swojego życia na małe i duże sposoby. Niektórzy adoptowali szczeniaki. Inni upiekli się ze stresu. Peggy Orenstein, która przez całe życie robiła na drutach, poszła o krok dalej. Aby utrzymać zaangażowanie i poradzić sobie z serią sejsmicznych zmian w życiu rodzinnym, postanowiła zrobić ubranie od podstaw: ucząc się strzyżenia owiec, przędzenia i farbowania przędzy, a następnie robiąc sobie sweter.
Orenstein miała nadzieję, że projekt pomoże jej poradzić sobie nie tylko z wełną, ale także ze smutkiem z powodu niedawnej śmierci matki i podupadającego na zdrowiu ojca, zbliżającym się wyjazdem córki na studia i innymi drażliwymi kwestiami związanymi ze starzeniem się kobiety w kulturze, która na przemian je ignoruje i lekceważy. To, czego się nie spodziewała, to podróż do niektórych z najważniejszych kwestii naszych czasów: niepokoju klimatycznego, sprawiedliwości rasowej, praw kobiet, wpływu technologii, zrównoważonego rozwoju i ostatecznie znaczenia domu.
Z jej cierpkim głosem, bystrą inteligencją i żywiołową szczerością, Orenstein dzieli się swoją roczną podróżą jako córka, żona, matka, pisarka i twórczyni - i uczy nas wszystkich czegoś o kreatywności i więzi.
