Ulotka: Don Finlay Dfc Afc; pilot Spitfire'a z Bitwy o Anglię i dwukrotny medalista olimpijski

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Flyer: Don Finlay Dfc Afc; Battle of Britain Spitfire Pilot and Double Olympic Medalist

Zawartość książki:

Donald Osborne Finlay, sportowe nazwisko znane w gospodarstwach domowych w latach 30-tych, był największym brytyjskim lekkoatletą tamtych czasów; płotkarz, którego triumfalne wyczyny uświetniały strony sportowe i kroniki filmowe tydzień po tygodniu. Pochodzący ze skromnej rodziny, został podwójnym medalistą olimpijskim, mistrzem Europy i mistrzem Imperium (Commonwealth); wygrał także AAA 120 jardów przez płotki bezprecedensowo siedem razy z rzędu. Dziennikarzom zabrakło superlatyw, by go opisać. Na trzech igrzyskach olimpijskich, w których brał udział, dwukrotnie był kapitanem brytyjskiej drużyny, w tym na igrzyskach w Berlinie w 1936 roku przed Adolfem Hitlerem. Wszechstronny sportowiec, zarówno lekkoatletyka, jak i piłka nożna przychodziły mu naturalnie. Grał w najlepszych amatorskich drużynach w kraju i występował w Tottenham Hotspur w meczach wojennych.

Tym bardziej niezwykłe jest to, że Finlay rywalizował na najwyższym poziomie międzynarodowej lekkoatletyki w tym samym czasie, co kontynuował swoją wymagającą karierę jako pilot myśliwca Królewskich Sił Powietrznych. W połowie lat 20. dołączył do nich jako chłopiec na praktykach, a przed rozpoczęciem II wojny światowej uzyskał kwalifikacje pilota i zasiadł w kokpicie samolotu Supermarine Spitfire, dowodząc eskadrą podczas Bitwy o Anglię. Zestrzelony i ranny w bitwie, wkrótce powrócił w powietrze i awansował w szeregach, aby dowodzić skrzydłem myśliwskim w Birmie, kończąc wojnę z kilkoma "zabójstwami" na swoim koncie, a także Distinguished Flying Cross i Air Force Cross, aby dodać do medali zdobytych w mniej śmiertelnych okolicznościach na bieżni. Jako dowódca, jego nacisk na ścisłą dyscyplinę często prowadził do konfliktów z podwładnymi, ale nie ma wątpliwości, że jego metody przyniosły rezultaty.

Po wojnie, nadal służąc w RAF-ie, Don powrócił do lekkoatletyki i był równie szybki i skuteczny, jeśli nie bardziej, niż kiedykolwiek. W tym czasie był już po czterdziestce, ale wiek nie był przeszkodą, a kilka z jego największych zwycięstw w biegach przez płotki miało miejsce, gdy inni byliby już dawno na emeryturze, przeciwko sportowcom często o dwadzieścia lat młodszym. Życie Dona Finlaya zakończyło się przedwcześnie i w tragicznych okolicznościach, ale jego dziedzictwo żyje jako jednego z najlepszych sportowców, którzy kiedykolwiek nosili kamizelkę Wielkiej Brytanii, a także jednego z "The Few".