Moja podróż tak daleko

Opinie czytelników

Książka o kanoniku Andrew White'ie oferuje fascynującą i inspirującą narrację jego życia, ukazując jego przygody w pojednaniu pośród zawirowań na Bliskim Wschodzie, szczególnie poprzez jego pracę w Bagdadzie. Wielu recenzentów chwali jego niezwykłe historie, pokorę i wiarę, podkreślając, jak jego doświadczenia mogą inspirować i podnosić na duchu czytelników. Niektórzy uważają jednak, że książce brakuje nieco struktury i głębi, jeśli chodzi o konkretne wydarzenia i ramy czasowe.

⬤ Wciągająca i inspirująca historia życia kanonika Andrew White'a.
⬤ Humorystyczna i wzruszająca, z wieloma osobistymi anegdotami.
⬤ Zapewnia wgląd w kwestie Bliskiego Wschodu i wysiłki na rzecz pojednania.
⬤ Cenne przesłanie na temat wiary, miłości i pokonywania przeciwności losu.
⬤ Łatwa i przyjemna lektura, przemawiająca do szerokiego grona odbiorców.

⬤ Brak wyraźnej osi czasu, co utrudnia śledzenie wydarzeń.
⬤ Niektórzy recenzenci uważają, że zbyt dużo się dzieje i brakuje głębi w niektórych obszarach, zwłaszcza w odniesieniu do ostatnich wydarzeń, takich jak ISIS.
⬤ Wprowadzenie wielu nazwisk może być mylące.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że zbytnio skupia się na wczesnym życiu, a nie na ostatnich działaniach pokojowych.

(na podstawie 71 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

My Journey So Far

Zawartość książki:

Andrew White jest kimś w rodzaju legendy: człowiekiem o wielkim uroku i energii, którego osobiste cierpienia nie odwiodły go od ważnej posługi pojednania.

Andrew dorastał w Londynie, jako syn silnie religijnych rodziców: w wieku pięciu lat potrafił powtórzyć pięć punktów kalwinizmu. Jako dziecko i młody człowiek często chorował, ale jego znaczna inteligencja oznaczała, że jego studia nie ucierpiały. Jego ambicją było zostanie anestezjologiem, co udało mu się zrealizować, ale Bóg skierował go do posługi anglikańskiej.

Od czasu święceń kapłańskich odegrał znaczącą rolę w dziele pojednania, zarówno między chrześcijanami i Żydami, jak i między szyitami i sunnitami. Często w niebezpieczeństwie i zawsze w bólu, był jednak w stanie mediować między przeciwstawnymi skrajnościami. Jako człowiek Boży cieszy się zaufaniem tych, którzy ufają niewielu.