Ocena:
Sztuka „Ubu Roi” jest znana ze swojej absurdalnej treści i humoru, będąc kultowym klasykiem, który przełamuje bariery i skłania do dyskusji. Tłumaczenie otrzymało jednak mieszane recenzje, z których wiele uznało je za słabe, umniejszając wrażenia z czytania sztuki w porównaniu do oglądania jej na żywo.
Zalety:Sztuka jest satyryczna, zabawna i uważana za kultowe arcydzieło. Skłania do dyskusji i jest chwalona za absurdalność i dobry humor. Wielu podoba się innowacyjny i transgresyjny charakter dzieła, a niektórzy zauważają, że przewiduje ono współczesne postacie polityczne.
Wady:Tłumaczenie jest często opisywane jako słabe, a krytyka koncentruje się na jego niezręczności i nieścisłościach. Niektórzy czytelnicy uważają, że sztuka jest zagmatwana lub trudna do zrozumienia, zwłaszcza podczas czytania, a nie oglądania jej w wykonaniu. Pojawiają się komentarze, że w wydaniu brakuje dodatkowych treści ilustracyjnych.
(na podstawie 18 opinii czytelników)
Kiedy po raz pierwszy otwarto go w Paryżu pod koniec 1896 roku, Ubu Roi natychmiast oburzył publiczność swoimi skatologicznymi odniesieniami i surrealistycznym stylem.
Widzowie wywołali zamieszki podczas premierowego (i ostatniego) przedstawienia, a następnie pojawiły się nieustające kontrowersje dotyczące znaczenia sztuki. Jednak jakość i oszałamiający wpływ dzieła nigdy nie zostały zakwestionowane.
Wczesne szkice sztuki zostały napisane przez Jarry'ego w wieku nastoletnim, aby ośmieszyć jednego ze swoich nauczycieli. Farsa została zrealizowana w formie stylizowanej burleski, satyryzującej tendencję odnoszącego sukcesy burżuja do nadużywania swojej władzy i nieodpowiedzialnego samozadowolenia. Ubu - okrutny, żarłoczny i groteskowy główny bohater (metafora współczesnego człowieka) - antycypował cechy ruchu Dada.
W latach 20. dadaiści i surrealiści bronili tej sztuki, uznając Ubu Roi za pierwszy absurdystyczny dramat.
