Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Temporary Palaces: The Great House in European Prehistory
Wielkie domy z okresu prehistorycznego i wczesnego średniowiecza były ogromnymi konstrukcjami, których formy były wzorowane na domach mieszkalnych. Większość z nich była zbudowana z drewna, a nie z kamienia.
Były one używane przez stosunkowo krótki czas.
Często wymieniano je w tych samych miejscach.
Niektóre z nich były powiązane z wyjątkowymi grupami artefaktów. Ich budowa wymagała znacznego nakładu ludzkiej pracy i zbliżała się do granic ówczesnych możliwości. Wydaje się, że odgrywały one wyspecjalizowane role w starożytnym społeczeństwie, ale były trudne do zinterpretowania. Czy były to budynki publiczne, czy mieszkania ważnych ludzi? Czy były to świątynie czy bazy wojskowe i dlaczego zostały wzniesione w czasach kryzysu lub zmian? W jaki sposób wybrano ich lokalizacje i jak były one związane z pozostałościami bardziej starożytnej przeszłości? Chociaż ich waluta rozciągała się od czasów pierwszych rolników do epoki wikingów, podobieństwa między Wielkimi Domami są równie uderzające, jak różnice.
Niniejsze studium koncentruje się na monumentalnych budynkach północnej i północno-zachodniej Europy, ale opiera się na strukturach na szerokim obszarze, rozciągającym się od Anatolii aż po Bretanię i Norwegię. Wykorzystuje etnografię jako źródło pomysłów i omawia koncepcję społeczeństwa domowego oraz jej przydatność w archeologii. Główne przykłady pochodzą z okresu neolitu i epoki żelaza, ale opis ten opiera się również na archeologii pierwszego tysiąclecia naszej ery. Książka podkreśla znaczenie porównywania ze sobą sekwencji archeologicznych, a nie identyfikowania idealnych typów społecznych. Czyniąc to, przedstawia szereg znanych i mniej znanych miejsc, od Stonehenge po wzgórze Tara, od Starej Uppsali po Yeavering.
