The Triumph of Uncertainty: Science and Self in the Postmodern Age
Tauber, wiodąca postać w historii i filozofii nauki, oferuje unikalny autobiograficzny przegląd tego, jak nauka jako dyscyplina myśli została scharakteryzowana przez filozofów i historyków w ciągu ostatniego stulecia. Przedstawia on swoją relację poprzez dążenie nauki - i jego własne - do pewności wyjaśniającej.
W XX wieku cel ten został wyparty przez probabilistyczne epistemologie wymagane do scharakteryzowania złożonych systemów, czy to w fizyce, biologii, ekonomii czy naukach społecznych. Ten "triumf niepewności" jest nieuniknionym rezultatem nieredukowalnego przypadku i nieokreślonej przyczynowości. Poza tymi epistemologicznymi ograniczeniami, zdolności interpretacyjne poszczególnych naukowców (to, co Michael Polanyi nazwał "osobistym" i "milczącym") niezmiennie wpływają na sposób rozumienia danych. Podczas gdy pozytywizm domagał się radykalnego obiektywizmu, postpozytywiści zidentyfikowali, w jaki sposób sieć nieepistemicznych wartości i sił społecznych głęboko wpływa na tworzenie wiedzy.
Tauber przedstawia studium przypadku tych twierdzeń, pokazując, w jaki sposób immunologia włączyła pozakulturowe elementy społeczne do swojego teoretycznego rozwoju i jak te z kolei wpłynęły na problemy interpretacyjne wirujące wokół biologicznej tożsamości, indywidualności i poznania. Korespondencja między współczesną immunologią a kulturowymi pojęciami tożsamości jest silna i uderzająca. Tak jak niepewność nawiedza naukę, tak samo unosi się nad obecnymi konstrukcjami tożsamości osobistej, samowiedzy i moralnej sprawczości. Nad przepaścią niepewności przemawiają nauka i tożsamość.
