Oryginalny tytuł:
Treatises
Zawartość książki:
Niniejszy tom prezentuje kilka traktatów św. Cypriana (200/10? -258) w tłumaczeniu. Do Donata (Ad Donatum) to monolog napisany wkrótce po chrzcie Cypriana w 246 roku, w którym wychwala on swoje duchowe odrodzenie w sakramencie chrztu. Krytyka literacka uznała ten traktat za wzór dla Wyznań św. Augustyna. Ubiór dziewic (De habitu virginum) napisany w 249 r. jest skierowany do kobiet ("kwiatów w ogrodzie Kościoła"), które poświęciły swoje życie służbie Bogu. W tym traktacie o dziewictwie Cyprian ostrzega te kobiety przed poszukiwaniem przepychu i pułapek światowości.
Upadły (De lapsis), napisany w 251 r., zajmuje się problemami napotkanymi w pojednaniu z Kościołem tych, którzy uciekli w czasie prześladowań. Problemy te były szczególnie dotkliwe po prześladowaniach Decjusza. Traktat o jedności Kościoła katolickiego (De unitate ecclesiae), napisany najprawdopodobniej w 251 r., skierowany jest przede wszystkim przeciwko schizmie nowacjan. Traktat ten zawiera słynne słowa: "Nie może mieć Boga za ojca ten, kto nie ma Kościoła za matkę".
Modlitwa Pańska (De oratione dominica) jest, jak wskazuje tytuł, komentarzem do Ojcze nasz. Wiele z jego słów i zwrotów przypomina Tertuliana, którego Cyprian bardzo podziwiał. Do Demetriana (As Demetrianum) to energiczna obrona chrześcijaństwa przed pogańskimi oszczerstwami. Śmiertelność (De mortalitate), napisana być może w 252 r. lub później, jest często opisywana jako list pasterski biskupa, który ma pocieszyć i pocieszyć swoją trzodę w czasie próby i ucisku.
Praca i jałmużna (De opere et eleemosynis) to traktat, który mógł zostać napisany w 252 roku lub nawet później. Jest to ciepłe i szczere napomnienie biskupa skierowane do jego trzody, zachęcające ich do czynienia dobrych uczynków. Błogosławieństwo cierpliwości (De bono patientiae), napisane gdzieś w 256 roku, często opisywano jako kazanie wygłoszone podczas kontrowersji wokół ważności heretyckiego chrztu w północnej Afryce.
Zazdrość i zawiść (De zelo et livore), podobnie jak poprzedni traktat, bardzo przypomina kazanie wygłoszone na tytułowy temat. Prawdopodobnie został napisany między 251 a 257 rokiem. Do Fortunata (Ad Fortunatum), dzieło pełne cytatów z Pisma Świętego mających zachęcić chrześcijan w czasie prześladowań, zostało prawdopodobnie napisane między 253 a 257 rokiem. W oryginalnej łacinie traktat ten jest ważnym świadectwem tekstu Biblii przed poprawkami św. O tym, że bożki nie są bogami (Quod idola dii non sint) jest stosunkowo mało ważnym dziełem, jeśli oceniać je na podstawie jego treści. Współcześni uczeni patrystyczni poważnie wątpią w jego autentyczność.
