Trąby Jerycha

Opinie czytelników

Książka jest surrealistycznym dziełem, które głęboko angażuje czytelników, choć może nie zaspokoić wszystkich gustów. Niektórzy uważają ją za piękną i prowokującą do myślenia, inni uważają, że zbacza z tematu i może być trudna do zrozumienia.

Pięknie napisana, surrealistyczna, prowokująca do myślenia, oferuje unikalne spojrzenie na tematy takie jak płeć i ludzkie ciało, świetne tłumaczenie, imponująca jakość produkcji.

Nie dla osób o słabym sercu, potencjalnie mylący, niektórzy czytelnicy uważają, że odchodzi od tematu, może nie spodobać się każdemu.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Trumpets of Jericho

Zawartość książki:

Ta zaciekła bajka o porodzie autorstwa niemieckiej surrealistki Uniki Zurn została napisana po tym, jak urodziła już dwoje dzieci i poddała się aborcji w Berlinie w latach 50. ubiegłego wieku.

Zaczynając od stosunkowo prostej, choć niepokojącej narracji młodej kobiety w wieży (z nietoperzem we włosach i krukami do towarzystwa) zaangażowanej w psychiczną wojnę z pasożytniczym synem w jej brzuchu, Trąby Jerycha rozpływają się w piękny koszmar hipnotycznej obsesji i mitycznego języka, zszytego anagramami i prywatnymi przemyśleniami. Prawdopodobnie najbardziej ekstremalny eksperyment Zurn w prozie i nigdy wcześniej nie przetłumaczony na język angielski, ta powieść dramatyzuje granice ciała - jego mury obronne, a także jego wnęki i progi - animując wstrząsające i boleśnie, pokrętnie szczere przedstawienie macierzyństwa jako załamania różnicy między sobą a innym, przeniesione na język najmroczniejszych bajek. Unica Zurn (1916-70) urodziła się w Grunewald w Niemczech.

Pod koniec II wojny światowej odkryła realia nazistowskich obozów koncentracyjnych - objawienie, które miało ją prześladować i niepokoić przez resztę życia. Po spotkaniu z Hansem Bellmerem w 1953 roku wyjechała za nim do Paryża, gdzie zapoznała się z surrealistami i opracowała zbiór rysunków i pism, z których jest najlepiej pamiętana: serię wierszy anagramowych, halucynacyjnych relacji i literackich inscenizacji załamań psychicznych, na które cierpiała aż do samobójstwa w 1970 roku.