Mroczna wiosna

Opinie czytelników

„Dark Spring” Uniki Zürn to surrealistyczna i nawiedzająca eksploracja dzieciństwa, świadomości płci, seksualności i nadużyć, opowiedziana z perspektywy młodej dziewczyny z dysfunkcyjnej rodziny. Powieść jest na wpół autobiograficzna i odzwierciedla własne zmagania autora z chorobą psychiczną, łącząc jednocześnie żywe obrazy i głębokie tematy. Pomimo swojego mroku, pisarstwo jest chwalone za hipnotyczną jakość i głębię emocjonalną, pozostawiając trwały wpływ na czytelników.

Pisarstwo jest pięknie wykonane i sugestywne, oddając złożoność dzieciństwa i choroby psychicznej. Zdolność Zürna do łączenia elementów autobiograficznych z surrealistycznymi obrazami zapewnia wyjątkowe wrażenia z lektury. Książka jest znana ze swoich potężnych tematów, głębokiego emocjonalnego rezonansu i prowokującego wglądu w ludzką psychikę. Wielu czytelników uważa ją za fascynującą i arcydzieło literatury surrealistycznej.

Tematy i treść książki mogą być niepokojące dla niektórych czytelników, ponieważ dotyczy ona mroku, traumy i treści seksualnych. Jej krótka długość może sprawić, że niektórzy będą oczekiwać większej głębi lub rozwiązania. Ponadto brakuje w niej ilustracji dzieł sztuki Zürna, za którymi niektórzy czytelnicy tęsknią. Ogólnie rzecz biorąc, książka ma bardzo konkretną grupę docelową i może nie spodobać się każdemu.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dark Spring

Zawartość książki:

Ta mroczna, autobiograficzna powieść o dojrzewaniu bardziej przypomina egzorcyzmy niż wspomnienia.

W Mrocznej wiośnie autorka Unica Z rn śledzi korzenie swoich obsesji: Egzotyczny ojciec, którego idealizowała, „nieczysta” matka, której nienawidziła, masochistyczne fantazje i onanistyczne rytuały, które, jak powiedziała, opisywały „erotyczne życie małej dziewczynki oparte na moim własnym dzieciństwie”. Ciemna wiosna to opowieść o jednoczesnym wprowadzeniu młodej dziewczyny w seksualność i chorobę psychiczną, ukazująca inny aspekt „szalonej miłości” tak romantycznej przez (głównie męskich) surrealistów.

Unica Z rn (1916-70) wyemigrowała w 1953 roku z rodzinnego Berlina do Paryża, by zamieszkać z artystą Hansem Bellmerem. Tam wystawiała rysunki jako członkini grupy surrealistów i współpracowała z Bellmerem przy serii osławionych fotografii jej nagiego torsu związanego sznurkiem. W 1957 roku fatalne spotkanie z poetą i malarzem Henri Michaux doprowadziło do pierwszego z serii kryzysów psychicznych, z których część udokumentowała w swoich pismach. Popełniła samobójstwo w 1970 roku - akt przepowiedziany w tym, jej ostatnim ukończonym dziele.