Oryginalny tytuł:
Too Much Too Young: The 2 Tone Records Story - Rude Boys, Racism and the Soundtrack of a Generation
Zawartość książki:
W 1979 roku 2 Tone eksplodował w świadomości narodowej, gdy płyty The Specials, The Selecter, Madness, The Beat i The Bodysnatchers trafiły na listy przebojów i narodził się ruch młodzieżowy.
2 Tone był czarno-biały: wielorasowa siła brytyjskich i karaibskich muzyków wyspiarskich śpiewała o kwestiach społecznych, rasizmie, walce klas i płci. Mówili o niesprawiedliwości w społeczeństwie i podjęli walkę z prawicowym ekstremizmem.
Muzyka 2 Tone była żywiołowa: biała młodzież ucząca się tańczyć w zaraźliwym rytmie ska i reggae, skrzyżowana z punkową postawą, by stworzyć oryginalną hybrydę. Idea 2 Tone narodziła się w Coventry, pod kierownictwem studenta sztuki z klasy średniej, wychowanego w kościele. Jerry Dammers miał wizję angielskiego Motown. Pożyczając 700, pierwsza płyta wytwórni zawierała "Gangsters" The Specials wsparte instrumentalnym utworem, jeszcze nieuformowanego, Selecter. W ciągu dwóch miesięcy singiel znalazł się na szóstym miejscu krajowej listy przebojów. Dammers podpisał kontrakty z Madness, The Beat i The Bodysnatchers, a nadmiar kolejnych hitów sprawił, że 2 Tone znalazło się na Top of the Pops i trafiło do serc i umysłów całego pokolenia. Jednak wkrótce spory między zespołami i presja związana z prowadzeniem wytwórni sprawiły, że 2 Tone ugięło się pod nieuniknionym ciężarem oczekiwań i oskarżeń.
Wciąż pod auspicjami Jerry'ego Dammersa, 2 Tone weszło w nową fazę. Być może nie odniósł tak dużego sukcesu komercyjnego jak jego wcielenie z lat 1979-1981, niemniej jednak wytwórnia nadal prosperowała przez kolejne cztery lata, wydając szereg świeżych podpisów i oszałamiający finał w "(Free) Nelson Mandela".
Opowiedziana w trzech częściach, Too Much Too Young to ostateczna historia wytwórni, która przez krótki, jasny, płonący moment ukształtowała brytyjską kulturę.
