Ocena:
Książka „Too Much Too Young” zapewnia kompleksową eksplorację ery 2 Tone i jej wpływu, łącząc analizę historyczną z osobistymi relacjami. Podczas gdy wielu czytelników docenia jej głębię i wciągający styl pisania, niektórzy uważają, że wkracza ona na terytorium polityczne i może ugrzęznąć w szczegółach.
Zalety:Dobrze napisana i oparta na źródłach, wciągająca zarówno dla fanów, jak i nowicjuszy, zawiera różnorodne relacje z pierwszej ręki, oferuje cenne spostrzeżenia historyczne i jest przyjemna w czytaniu.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali, że zbytnio koncentruje się na tematach politycznych, może być nużąca ze względu na zbyt wiele szczegółów i nie wszystkim podobał się styl narracji.
(na podstawie 17 opinii czytelników)
Too Much Too Young, the 2 Tone Records Story: Rude Boys, Racism, and the Soundtrack of a Generation
Ostateczna i niezwykła historia 2 Tone Records, opatrzona wstępem Pauline Black
-Książka roku według Times/Sunday Times
-Książka roku Uncut
-Długa lista do nagrody Penderyn Music Book Prize
-Książka roku według Louder Than War
-Książka roku magazynu Blitzed
W 1979 roku wytwórnia 2 Tone Records eksplodowała w świadomości miłośników muzyki w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych i poza nimi, gdy albumy The Specials, The Selecter, Madness, The English Beat i The Bodysnatchers wdarły się na listy przebojów i narodził się ruch młodzieżowy. 2 Tone był czarno-biały: wielorasowa siła brytyjskich i karaibskich muzyków śpiewała o kwestiach społecznych, rasizmie, walce klasowej i płciowej. Mówili o niesprawiedliwości w społeczeństwie i walczyli z prawicowym ekstremizmem. Była żywiołowa i eklektyczna: biała młodzież ucząca się tańczyć do zaraźliwego rytmu ska i reggae, skrzyżowanego z punkowym podejściem, aby stworzyć oryginalną hybrydę.
Idea 2 Tone narodziła się w Coventry w Anglii, a jej pomysłodawcą był student sztuki z klasy średniej, Jerry Dammers, który wyobrażał sobie angielskie Motown. Dammers podpisał kontrakt z wieloma odnoszącymi sukcesy artystami, a szereg kolejnych hitów sprawił, że 2 Tone znalazło się w Top of the Pops i trafiło do serc i umysłów całego pokolenia. Jednak spory między zespołami i presja związana z prowadzeniem wytwórni sprawiły, że 2 Tone ugięło się pod nieuniknionym ciężarem oczekiwań i oskarżeń. W kolejnych latach Dammers ponownie zbudował wytwórnię, wchodząc w nową fazę pełną świeżych podpisów i pięknego finału w aktywistycznym przeboju „(Free) Nelson Mandela”. ”
Opowiedziana w trzech częściach, Too Much Too Young jest ostateczną historią wytwórni, która przez krótki, jasny, płonący moment ukształtowała brytyjską, amerykańską i światową kulturę. Ponad 50 czarno-białych zdjęć
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)