Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Don't Look Back In Anger” autorstwa Daniela Rachel to ustna historia lat 90. w Wielkiej Brytanii, zawierająca wywiady z różnorodnymi wpływowymi postaciami muzyki, polityki, sztuki i kultury. Chociaż jest chwalony za kompleksowy zasięg i wnikliwe anegdoty, jest krytykowany przez niektórych czytelników za brak spójnej narracji i wrażenie chaotycznego zbioru cytatów.
Zalety:⬤ Szeroko zakrojone wywiady z różnorodnymi głosami, zapewniające kompleksowy obraz brytyjskiej kultury lat 90-tych.
⬤ Wciągająca i nostalgiczna opowieść o kluczowych wydarzeniach kulturalnych z tamtej dekady.
⬤ Dobrze zbadana, dobrze napisana i wnikliwa w odniesieniu do wpływowych postaci.
⬤ Oferuje zrównoważone spojrzenie na „Cool Britannia” i ważne momenty w muzyce, polityce i sztuce.
Wady:⬤ Brakuje spójnej struktury narracyjnej, czytając bardziej jak zbiór urywków dźwiękowych niż spójną historię.
⬤ Niektóre kluczowe postacie i ruchy z dekady są niedostatecznie reprezentowane lub pominięte.
⬤ Może wydawać się powtarzalny i nadmierny, z niektórymi punktami powtarzanymi przez wielu rozmówców.
⬤ Niejasność co do celu książki; niektórzy czytelnicy oczekiwali raczej szczegółowej analizy niż historii mówionej.
(na podstawie 16 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Don't Look Back in Anger: The Rise and Fall of Cool Britannia
Zawartość książki:
Lata dziewięćdziesiąte były dekadą, w której kultura brytyjska odzyskała swoją pozycję w artystycznym centrum świata. Od czasu "Swinging Sixties" sztuka, komedia, moda, film, piłka nożna, literatura i muzyka nie splotły się w rozkwit narodowej pewności siebie. Była to dekada kultury Lad i Girl Power, Blur i Oasis. Kiedy wybiegi mody lśniły brytyjskim talentem, młodzi brytyjscy artyści stali się powszechnie znanymi nazwiskami, piłka nożna "wracała do domu", a brytyjski film stał się popularny na całym świecie. Od porażki Starej Partii Pracy w 1992 roku do historycznego osuwiska Nowej Partii Pracy w 1997 roku, Don't Look Back In Anger jest kroniką epoki Cool Britannia, kiedy kraj zjednoczył się dzięki odrodzeniu patriotyzmu i celebracji wszystkiego, co brytyjskie.
Ale była to również era fałszywych obietnic i źle ulokowanego zaufania, kiedy ciężar treści opierał się na bezpowietrznym brandingu, spinie i pierwszych oznakach kultury celebrytów. Dekada, która rozpoczęła się z nadzieją, a zakończyła śmiercią "księżniczki ludu" i 9/11 - wydarzeniem, które na nowo zdefiniowało nowy porządek świata.
Dzięki sześćdziesięciu siedmiu głosom, które uosabiają dekadę - w tym Tony'ego Blaira, Johna Majora, Noela Gallaghera, Tracey Emin, Keitha Allena, Meery Syal, Davida Baddiela, Irvine'a Welsha i Steve'a Coogana - ponownie przeżywamy epickie wzloty i katastrofalne upadki jednego z najbardziej burzliwych okresów w historii Wielkiej Brytanii. Dziś, w czasach, w których tożsamość dominuje w narodowej agendzie, Don't Look Back In Anger jest niezbędnym i przekonującym dokumentem historycznym.
