Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje „The Slynx” autorstwa Tatyany Tolstayi przedstawiają złożony obraz książki, podkreślając jej unikalny styl i prowokujące do myślenia komentarze, jednocześnie zauważając wyzwania dla niektórych czytelników w pełnym zaangażowaniu się w jej narrację i strukturę.
Zalety:Książka jest chwalona za czarny humor, bogaty język i głęboki komentarz społeczny na temat rosyjskiego społeczeństwa, polityki i ludzkiej natury. Recenzenci doceniają wyjątkową prozę Tołstaja i skomplikowane budowanie świata, które łączy absurd z realizmem. Wielu uważa książkę za pouczającą i wartościowy dodatek do gatunku dystopii, powołując się na jej „unikalną i nawiedzającą wizję” oraz głębokie spostrzeżenia.
Wady:Krytycy zwracają uwagę, że narracja może być zagmatwana i brakuje jej jasnej, tradycyjnej struktury fabularnej. Niektórzy uważają, że akcja toczy się powoli i książka jest zbyt długa, podczas gdy inni wyrażają frustrację z powodu abstrakcyjnych elementów. Humor i odniesienia kulturowe mogą nie trafić do czytelników niezaznajomionych z rosyjską literaturą i historią, czyniąc ją mniej dostępną dla szerszego grona odbiorców.
(na podstawie 39 opinii czytelników)
Zawartość książki:
Nowość w miękkiej oprawie
„Postmodernistyczne arcydzieło literackie”. - The Times Literary Supplement.
Dwieście lat po tym, jak cywilizacja zakończyła się w wyniku wydarzenia znanego jako Wybuch, Benedikt nie jest osobą, która narzeka. Ma pracę - przepisuje stare księgi i przedstawia je jako słowa wielkiego nowego przywódcy, Fiodora Kuźmicza, Glorybe - i chociaż nie cieszy się uprzywilejowanym statusem Murzy, przynajmniej nie jest poddanym ani półludzkim czworonożnym Degeneratorem zaprzęgniętym do trojki. Ma też dom z wystarczającą liczbą myszy, by ugotować smaczny posiłek, i jest szczęśliwie wolny od mutacji: żadnych dodatkowych palców, żadnych skrzeli, żadnych kogucich grzebieni wyrastających z jego powiek. I udało mu się - przynajmniej jak dotąd - uniknąć zawsze czujnych Saniturionów, którzy tropią każdego, kto przejawia najmniejsze oznaki wolnomyślicielstwa, oraz legendarnego skrzeczącego Slynxa, który czeka na pustkowiu.
The Slynx Tatyany Tolstayi na nowo wyobraża sobie dystopijną fantazję jako dziką, przerażającą przejażdżkę po parku rozrywki. Umieszczony pomiędzy Bladym ogniem Nabokova a Mechaniczną pomarańczą Burgessa, Slynx jest genialnie pomysłowym i mieniącym się niejednoznacznie dziełem sztuki: opisem zdegradowanego świata, który jest pełen echa wzniosłej literatury z przeszłości Rosji; uśmiechniętym portretem ludzkiej nieludzkości; hołdem dla sztuki zarówno w jej suwerenności, jak i bezradności; wizją przeszłości jako przyszłości, w której przyszłość jest teraz.
