Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.
The Power of the Porch: The Storyteller's Craft in Zora Neale Hurston, Gloria Naylor, and Randall Kenan
Południowa literatura jest często celebrowana za jej "opowiedziane", a nie "napisane" cechy. Opierając się na własnych doświadczeniach opowiadania historii na werandzie wśród rodziny, przyjaciół i sąsiadów, Trudier Harris przygląda się pokoleniom dwudziestowiecznych pisarzy z Południa, aby skupić się na trzech Afroamerykanach, którzy posiadają "moc werandy".
Zora Neale Hurston, Gloria Naylor i Randall Kenan umiejętnie wykorzystują techniki opowiadania historii, aby zdefiniować swoich odbiorców, dotrzeć do nich, przyciągnąć ich i napełnić oczekiwaniem. Rozważając, jak taka dynamika pojawia się w Mułach i ludziach Hurston, Dniu mamy Naylor i Niech umarli pochowają swoich umarłych Kenana, Harris pokazuje, jak "moc ganku" tkwi również w czytelnikach, którzy oddając się opowieści, nadają ją pisarzowi.
Na tym tle dawania i brania, oczekiwania i spełnienia, Harris rozważa szczególne wyzwania Zory Neale Hurston jako czarnoskórej pisarki w latach trzydziestych oraz to, jak jej różne role antropologa, folklorysty i powieściopisarza przenikają się w jej twórczości. W pisarstwie Glorii Naylor Harris znajduje szczególnie satysfakcjonujące tematy i postacie. Pochodząca z Nowego Jorku Naylor zdobyła wiedzę o Południu dzięki swoim rodzicom i podczas pobytu na Wyspach Morskich, kiedy pisała Mama Day. Pochodzący z południa Randall Kenan jest szczególnie biegły w nakłanianiu swoich czytelników do zaakceptowania aspektów kultury afroamerykańskiej, które ich racjonalne umysły mogłyby chcieć odrzucić. Choć Kenana odróżnia od Hurston i Naylora jego sojusz z nowym pokoleniem pisarzy, którzy chcieli poruszyć pewne tematy tabu (w jego przypadku życie gejów w małych południowych miasteczkach), Time Creek Kenana jest tak samo pełne nieziemskości i fantastyki, jak Nowy Orlean Hurston i Willow Springs Naylora.
Harris twierdzi, że "tam i z powrotem", prezentacja i reakcja osób siedzących na werandzie i obserwujących werandę, to moc umiejętnie wykorzystywana przez najlepszych czarnoskórych gawędziarzy z Południa. Poprzez opowieści o Brer Rabbit, Johnie i Ole Marsterze, psich duchach i innych zjawach, ustanowili oni i utrwalili ustną tradycję, która z kolei kształtuje zarówno tworzenie, jak i korzystanie ze słowa pisanego.
