The Kenmare Occurrences

Zawartość książki:

Drugi zbiór wierszy Harry'ego White'a, The Kenmare Occurrences, imponuje subtelnie wyważonymi i poruszającymi medytacjami na temat tego, jak wydarzenia zwykłego życia mogą wywoływać zarówno poczucie niesamowitości, jak i wgląd w pragnienie niezwykłości, które wszyscy posiadamy. Wiersze te są bardziej ekspozycjami niż zwykłymi wspomnieniami, przywołują nieoczekiwane i codzienne w równym stopniu, a czasem w tym samym czasie. Tytuł zbioru został zaczerpnięty z wiersza, który w szczególny sposób przeciwstawia to, co fantastyczne i przyziemne, ale wiele wierszy dotyczy złożonej relacji między tym, co rzeczywiste i wyimaginowane, zapamiętane i wymyślone, rzeczywiste i idealne oraz zwyczajne i niezwykłe w ludzkiej egzystencji. Począwszy od dźwięcznego zanurzenia wiersza otwierającego zbiór, jest on przesiąknięty poczuciem straty - utraty przeszłego życia, życia alternatywnego, życia niematerialnego, życia odkupionego i życia możliwego. Strata ta pozostaje jednak mocno widoczna, a nie skazana na zapomnienie, i jest różnie oprawiana, zatrzymywana, pamiętana, opłakiwana, akceptowana, a ostatecznie nawet celebrowana w samych wierszach.

Porscha Fermanis, profesor literatury romantycznej, University College Dublin.

Podobnie jak w przypadku zdumiewającego Polite Forms (2012), w którym Harry White przypomina nam o pojemnym pięknie sonetu, The Kenmare Occurrences bierze cię za rękę i prowadzi przez wykwintne, bolesne wspomnienia z wierszami mniej i bardziej formalnymi, mniej i bardziej grzecznymi. Piękno wiersza sugeruje, że to nie będzie bolało. A potem, oczywiście, boli. Siłą White'a jest trzymanie zarówno mówiącego, jak i słuchacza na dystans, który jest rodzajem bliskości; wiersze przyznają, że pamięć jest wadliwa, zaskakująca i wszystko, co mamy do zrobienia. A wszystko to może być po prostu "rujnującą pomyłką". Jego twórczość zaprasza nas muzyką czarującą dla ucha, a następnie gra w echo - z Yeatsem i Heaneyem, a zwłaszcza Larkinem. The Kenmare Occurrences oddaje hołd tym poetom, gdy zbiór płynie do własnego Bizancjum, własnej Irlandii. A wiersz, po prostu, zmienia cię.

Chantel Lavoie, profesor literatury angielskiej w Royal Military College of Canada i autorka książki Where the Terror Lies (Toronto, 2012).