The Hard Crowd: Eseje 2000-2020

Opinie czytelników

Zbiór esejów „The Hard Crowd” autorstwa Rachel Kushner prezentuje jej wyjątkowe pisarstwo i różnorodny zakres tematów, od osobistych anegdot po krytykę kulturową. Podczas gdy wiele recenzji chwali jej wciągający styl i unikalne perspektywy, niektórzy krytycy wskazują na nierówną jakość esejów i tendencję do intelektualnej pretensjonalności.

⬤ Błyskotliwy i piękny styl
⬤ wciągająca fabuła
⬤ świetne osobiste anegdoty, zwłaszcza o wyścigu motocyklowym Baja
⬤ wnikliwe refleksje na różne tematy
⬤ intrygujący, unikalny głos i przeżyte doświadczenia
⬤ eseje skłaniające do refleksji
⬤ szerokie i zróżnicowane słownictwo.

⬤ Nierówna jakość esejów, przy czym niektórzy czytelnicy uznają niektóre fragmenty za mało angażujące lub irytujące
⬤ odniesienia do niejasnych tematów mogą zrazić niektórych czytelników
⬤ postrzegana intelektualna pretensjonalność
⬤ samozaangażowanie odnotowane w krytyce
⬤ niektóre historie postrzegane jako powierzchowne lub pozbawione głębi.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Hard Crowd: Essays 2000-2020

Zawartość książki:

"The Hard Crowd jest dziki, szeroko zakrojony i bezlitośnie inteligentny". --Taylor Antrim, Vogue.

Od pisarki znanej ze swoich "umiejętności, ambicji i zabójczego instynktu" (John Powers, Fresh Air ), zbiór spektakularnych esejów o polityce i kulturze, obejmujący całą jej karierę.

Rachel Kushner dała się poznać jako "najbardziej żywotna i interesująca amerykańska powieściopisarka" ("The Millions") oraz mistrzyni eseju. W "The Hard Crowd" zebrała wybór swoich tekstów z ostatnich dwudziestu lat, które poruszają najbardziej palące kwestie polityczne, artystyczne i kulturowe naszych czasów - i oświetlają tematy i prawdziwe doświadczenia, które wpływają na jej fikcję.

W dziewiętnastu ostrych jak brzytwa esejach, The Hard Crowd obejmuje dziennikarstwo literackie, wspomnienia, krytykę kulturową oraz pisanie o sztuce i literaturze, w tym fragmenty o Jeffie Koonsie, Denisie Johnsonie i Marguerite Duras. Kushner zabiera nas w podróż przez palestyński obóz dla uchodźców, nielegalny wyścig motocyklowy przez półwysep Baja, strajki w fabrykach Fiata w latach 70-tych, jej miłość do klasycznych samochodów i młode życie na scenie muzycznej jej rodzinnego miasta, San Francisco. Ostatni, tytułowy esej jest jej manifestem na temat nostalgii, zagłady i pisania.

Te utwory, nowe i stare, są elektryczne, żywe i dowcipne, i dają możliwość obserwowania ewolucji i zakresu jednego z naszych najbardziej olśniewających i nieustraszonych pisarzy. "Kushner pisze z zaskakującymi szczegółami, wyobraźnią i szubienicznym humorem", powiedziała Leah Greenblatt w Entertainment Weekly, a Paula McLain w Wall Street Journal: "Autorytet i precyzja pisania Kushnera są imponujące, ale to wspaniała dzikość, która pozostanie ze mną".