The Hard Crowd: Eseje 2000-2020

Opinie czytelników

Zbiór esejów „The Hard Crowd” autorstwa Rachel Kushner prezentuje jej błyskotliwe pisarstwo i różnorodne doświadczenia. Czytelnicy doceniają jej unikalne spojrzenie na różne tematy, choć niektórzy uważają, że eseje są nierównej jakości i czasami intelektualnie pretensjonalne. Podczas gdy wiele esejów jest fascynujących i prowokujących do myślenia, inne wydają się powierzchowne lub mogą zrazić czytelników niezaznajomionych z niektórymi odniesieniami.

Błyskotliwe i pięknie napisane, zróżnicowane tematy, fascynujące osobiste anegdoty, wnikliwe refleksje na temat jej doświadczeń i silne poczucie indywidualności. Wielu czytelnikom podobał się jej styl pisania i tematy, zwłaszcza w odniesieniu do wyjątkowych tematów i wydarzeń.

⬤ Nierówna jakość esejów, z których niektóre są mniej wciągające niż inne
⬤ odniesienia do niejasnych tematów mogą nie trafić do wszystkich czytelników
⬤ niektórzy uznali jej pisanie za intelektualnie pretensjonalne lub pozbawione głębi w niektórych fragmentach
⬤ ogólnie mieszane uczucia co do osobistej krytyki innych autorów.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Hard Crowd: Essays 2000-2020

Zawartość książki:

„The Hard Crowd jest dziki, szeroko zakrojony i bezlitośnie inteligentny”. --Taylor Antrim, Vogue.

Od pisarki znanej ze swoich „umiejętności, ambicji i zabójczego instynktu” (John Powers, Fresh Air), obejmujący całą karierę zbiór spektakularnych esejów o polityce i kulturze.

Rachel Kushner dała się poznać jako „najbardziej żywotna i interesująca amerykańska powieściopisarka” („The Millions”) oraz mistrzyni eseju. W „The Hard Crowd” zebrała wybór swoich tekstów z ostatnich dwudziestu lat, które poruszają najbardziej palące kwestie polityczne, artystyczne i kulturowe naszych czasów - i oświetlają tematy i prawdziwe doświadczenia, które wpływają na jej fikcję.

W dziewiętnastu ostrych jak brzytwa esejach, The Hard Crowd obejmuje dziennikarstwo literackie, wspomnienia, krytykę kulturową oraz pisanie o sztuce i literaturze, w tym fragmenty o Jeffie Koonsie, Denisie Johnsonie i Marguerite Duras. Kushner zabiera nas w podróż przez palestyński obóz dla uchodźców, nielegalny wyścig motocyklowy przez półwysep Baja, strajki w fabrykach Fiata w latach 70-tych, jej miłość do klasycznych samochodów i młode życie na scenie muzycznej jej rodzinnego miasta, San Francisco. Ostatni, tytułowy esej jest jej manifestem na temat nostalgii, zagłady i pisania.

Te utwory, nowe i stare, są elektryczne, żywe i dowcipne, i dają możliwość obserwowania ewolucji i zakresu jednego z naszych najbardziej olśniewających i nieustraszonych pisarzy. „Kushner pisze z zaskakującymi szczegółami, wyobraźnią i szubienicznym humorem”, powiedziała Leah Greenblatt w Entertainment Weekly, a Paula McLain w Wall Street Journal: »Autorytet i precyzja pisania Kushnera są imponujące, ale to wspaniała dzikość, która pozostanie ze mną«.