Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zapewnia kompleksową analizę historii i obecnych wysiłków reformatorskich w amerykańskiej edukacji K-12, oferując wgląd w wyzwania i powtarzalny charakter prób reform. Chociaż jest pouczająca i pouczająca, niektórzy czytelnicy uznali ją za nudną i zbyt akademicką.
Zalety:⬤ Dogłębna analiza historyczna
⬤ pouczające i pouczające
⬤ mocne rekomendacje dla przyszłych reform
⬤ cenne dla nauczycieli i decydentów
⬤ kompleksowe omówienie reform edukacyjnych od lat 50. XX wieku
⬤ lepsze zrozumienie kwestii strukturalnych w edukacji.
Wady:⬤ Niektóre części są uważane za nudne i zbyt szczegółowe
⬤ akademicki ton może być odpychający dla niektórych czytelników
⬤ brakuje praktycznego przewodnika do wprowadzania zmian.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Allure of Order: High Hopes, Dashed Expectations, and the Troubled Quest to Remake American Schooling
Zawartość książki:
Ted Kennedy i George W. Bush zgadzali się w niewielu kwestiach, ale zjednoczyli się za ustawą No Child Left Behind Act (NCLB). Uchwalona pod koniec 2001 roku, została okrzyknięta nowym, dramatycznym krokiem w reformie szkolnictwa. Miała ona zmusić stany do ustanawiania wysokich standardów, mierzenia postępów uczniów i pociągania do odpowiedzialności upadających szkół. Dekadę później, NCLB została odrzucona po obu stronach nawy. Według Jala Mehty, powinniśmy byli się tego spodziewać. Nie było to nic nowego, ale to samo podejście do reformy szkolnictwa, którego Amerykanie próbowali już wcześniej.
W The Allure of Order Mehta opowiada o stuletnich próbach rewitalizacji edukacji publicznej i przedstawia prawdziwie nowy program osiągnięcia tego nieuchwytnego celu. Nie raz, nie dwa, ale trzy razy - w epoce postępu, w latach 60. i 70. oraz w ramach NCLB - reformatorzy wpadli na ten sam pomysł przebudowy szkół. Raz za razem osoby z zewnątrz były zafascynowane obietnicą naukowego zarządzania i próbowały odgórnie zastosować zasady racjonalnej administracji. Każdy z tych ruchów zaczynał z wielkimi nadziejami i ambitnymi obietnicami, ale każdy stopniowo odkrywał, że szkolnictwo nie jest łatwe do "uporządkowania" z daleka: decydenci są zbyt daleko od szkół, aby wiedzieć, czego potrzebują; nauczyciele są oporni na odgórne nakazy; a praktyka dobrego nauczania jest zbyt złożona, aby można ją było poddać prostej zewnętrznej standaryzacji.
Mehta argumentuje, że większy problem polega na tym, że reformatorzy mają to za sobą: próbują zrobić na zapleczu, poprzez zewnętrzną odpowiedzialność, to, co powinni zrobić na froncie: zbudować silny, wykwalifikowany i ekspercki zawód. Nasz obecny wzorzec polega na przyciąganiu mniej niż najbardziej utalentowanych ludzi do nauczania, wyposażaniu ich w niewielką wiedzę, minimalnym szkoleniu, umieszczaniu ich w słabym państwie opiekuńczym, a następnie pociąganiu ich do odpowiedzialności, gdy przewidywalnie nie osiągają tego, czego oczekujemy. Mehta argumentuje, że chcemy przeciwnego podejścia, które charakteryzuje kraje o najlepszych wynikach edukacyjnych: przyciągania silnych kandydatów do nauczania, rozwijania odpowiedniej i użytecznej wiedzy, intensywnego szkolenia nauczycieli w zakresie tej wiedzy i wspierania tych wysiłków poprzez silne państwo opiekuńcze.
The Allure of Order odważnie rzuca wyzwanie konwencjonalnej mądrości poprzez obszerny, empirycznie bogaty opis ostatniego stulecia reformy edukacji i oferuje nową ścieżkę rozwoju na nadchodzące stulecie.
