Ocena:
Adorno's *Aesthetic Theory* to gęsta i wymagająca eksploracja roli sztuki we współczesnym społeczeństwie, podkreślająca jej związek z krytyką społeczną i dociekaniami filozoficznymi. Podczas gdy wielu recenzentów docenia jej głębię i wnikliwość, inni krytykują jej nieprzeniknioną prozę i kwestie formatowania, co sprawia, że jest to wymagająca lektura, która najlepiej nadaje się dla osób zaznajomionych z niemieckimi tradycjami filozoficznymi.
Zalety:⬤ Oferuje głęboki wgląd w nowoczesną sztukę i jej społeczno-ekonomiczne uwarunkowania.
⬤ Angażuje czytelników w głębokie filozoficzne refleksje na temat sztuki, prawdy i estetyki.
⬤ Wysoko ceniona jako jedno z najważniejszych dzieł filozoficznych XX wieku.
⬤ Dostępne jest dobrze przetłumaczone wydanie, które oddaje złożone idee Adorna.
⬤ Stymuluje krytyczne myślenie i podważa konwencjonalne spojrzenie na sztukę.
⬤ Gęsta, trudna proza, która może być niedostępna dla laików.
⬤ Słabo sformatowany tekst, często prezentowany jako ściana tekstu z niewielką ilością akapitów, co komplikuje zrozumienie.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznają wnioski Adorna na temat nowoczesnej estetyki za zbyt pesymistyczne lub ograniczające.
⬤ Wymaga solidnego przygotowania w zakresie filozofii niemieckiej dla pełnego docenienia, przez co nie nadaje się jako pierwsza styczność z twórczością Adorno.
(na podstawie 22 opinii czytelników)
Aesthetic Theory
Theodor Adorno (1903-69) był bez wątpienia czołowym myślicielem Szkoły Frankfurckiej, wpływowej grupy niemieckich myślicieli, którzy uciekli do USA w latach trzydziestych XX wieku, w tym takich myślicieli jak Herbert Marcuse i Max Horkheimer. Jego prace wywarły ogromny wpływ na socjologię, filozofię i teorię kultury.
Teoria estetyczna jest pośmiertnym opus magnum Adorno i kulminacją jego życiowych badań. Analizując wzniosłość, brzydotę i piękno, Adorno pokazuje, w jaki sposób takie pojęcia kształtują i destylują ludzkie doświadczenie oraz że to ludzkie doświadczenie ostatecznie leży u podstaw estetyki.
W sformułowaniu Adorna "sztuka jest osadzoną historią ludzkiego nieszczęścia". Pod redakcją Gretel Adorno i Rolfa Tiedemana Tłumaczenie: Robert Hullot-Kentor.
