Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Catherine Keller spotkała się z mieszanymi recenzjami, chwalonymi za świeże spojrzenie i głębię wglądu w ekologiczną i postchrześcijańską teologię, a jednocześnie krytykowanymi za gęsty i czasami pretensjonalny styl pisania, a także za tendencję autorki do tworzenia nowych terminów.
Zalety:Książka jest opisywana jako rześka i świeża, a Keller jest uznawany za wielkiego teologa. Oferuje cenny wgląd w teologię polityczną Ziemi XXI wieku i angażuje się we współczesne tematy filozoficzne. Czytelnicy, którzy zainwestują czas w ten wymagający tekst, mogą uznać go za pouczający i satysfakcjonujący, sugerujący przyszłościową perspektywę teologii wykraczającą poza tradycyjne granice.
Wady:Wielu uważa, że książka ta jest trudną lekturą, która wymaga poważnego zaangażowania, potencjalnie alienując tych, którzy czują się komfortowo z ortodoksyjnymi przekonaniami. Krytycy twierdzą, że przeciąga się ona z nadmierną ilością neologizmów, co czyni ją pretensjonalną i nieprzyjemną w czytaniu. Pojawiają się głosy, że książka zawiera raczej tyrady przeciwko społeczeństwu niż znaczący wkład, przez co niektórzy uważają, że nie warto w nią inwestować.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Political Theology of the Earth: Our Planetary Emergency and the Struggle for a New Public
Zawartość książki:
Wśród topniejących lodowców, podnoszących się wód i rozprzestrzeniających się susz, Ziemia przestała tolerować nasze pretensje do panowania nad nią. Ale jak możemy stawić czoła zmianom klimatycznym, gdy kryzysy polityczne wciąż wybuchają w teraźniejszości? Znana ekoteolożka i feministyczna filozofka religii Catherine Keller odczytuje sprzężenie zwrotne politycznej i ekologicznej deprawacji jako zsekularyzowaną apokalipsę.
Teologia polityczna suwerennego wyjątku Carla Schmitta rzuca światło na obecne wojny ideologiczne, konflikty rasowe, etniczne, ekonomiczne i seksualne oraz hubrystyczny antropocentryzm. Jeśli polityka wyjątkowości ma podłoże teologiczne, pyta, czy nie powinniśmy zaangażować światowych społeczności religijnych jako części oporu? Keller wzywa do zniesienia opozycji między tym, co religijne, a tym, co świeckie, na rzecz szerokiego planetarnego ruchu na rzecz sprawiedliwości społecznej i ekologicznej.
Kiedy jesteśmy konfrontowani z populistyczną, autorytarną prawicą opartą na suprematyzmie białych chrześcijan, możemy przeciwstawić się mesjanistycznie naładowanej, często niewypowiedzianej teologii chwili obecnej, wzywając do złożonej nowej opinii publicznej. Taka polityczna teologia ziemi aktywizuje uwikłane populacje świata, połączone w solidarności i zaangażowane w rewolucyjne rozwiązania splecionych kryzysów antropocenu.
