Ten, który boi się wilka, 2

Opinie czytelników

Książka „He Who Fears the Wolf” autorstwa Karin Fossum zebrała mieszane recenzje, z których wiele chwaliło narrację opartą na postaciach i głębokie spostrzeżenia psychologiczne, szczególnie dotyczące chorób psychicznych i wyrzutków społecznych. Jednak niektórzy czytelnicy uznali fabułę za zawiłą, pozbawioną oczekiwanych elementów kryminalnych i tajemniczych, a styl pisania skrytykowali jako nierówny. Ogólnie rzecz biorąc, powieść służy raczej jako złożona eksploracja psychologiczna niż konwencjonalny thriller.

⬤ Głęboki rozwój postaci i psychologiczny wgląd w chorobę psychiczną.
⬤ Wciągająca i prowokująca do myślenia narracja, która zgłębia kwestie społeczne.
⬤ Dobrze skonstruowane dialogi, które rezonują z czytelnikami.
⬤ Fani thrillerów psychologicznych i studium postaci mogą uznać ten tytuł za bardzo satysfakcjonujący.
⬤ Czytelnicy docenili wyjątkową eksplorację wadliwych jednostek i ich interakcji.

⬤ Nie jest to tradycyjna policyjna powieść proceduralna lub kryminalna; może rozczarować tych, którzy oczekują standardowej tajemnicy.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali fabułę za powolną, zawiłą lub oderwaną od rzeczywistości.
⬤ Krytyka nadmiernej ilości wulgaryzmów, które niektórym przeszkadzały w odbiorze.
⬤ Mieszane uczucia co do jakości pisania, z uwagami na temat nienaturalnych dialogów w tłumaczeniu.
⬤ Kilku czytelników uznało tę grę za niezapomnianą lub pozbawioną emocji w porównaniu do wcześniejszych dzieł.

(na podstawie 126 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

He Who Fears the Wolf, 2

Zawartość książki:

Inspektor Sejer znów ciężko pracuje, badając sprawę brutalnego morderstwa kobiety, która mieszkała samotnie w środku lasu. Głównym podejrzanym jest inny samotnik, schizofrenik, który niedawno uciekł ze szpitala psychiatrycznego.

Jedynym świadkiem jest dwunastoletni chłopiec z nadwagą, mający obsesję na punkcie łucznictwa i przebywający w domu dla przestępców. Kiedy obłąkany mężczyzna okrada pobliski bank i przypadkowo bierze podejrzanego jako zakładnika, trójka odmieńców zostaje wciągnięta w niełatwy sojusz.

Sprytnie, cierpliwie, jak to ma w zwyczaju, inspektor Sejer stawia czoła sprawie, w której dziwności przestępstwa dorównuje tylko dziwność przestępców, a małomiasteczkowe uprzedzenia wypaczają każdą informację, którą próbuje zebrać. Fossum po raz kolejny zapewnia niezwykły wgląd w zmarginalizowane życie i bogato przywołuje atmosferę, którą tak znakomicie uchwyciła w Nie oglądaj się za siebie.