Targowisko próżności

Opinie czytelników

Recenzje „Targowiska próżności” Williama Thackeraya podkreślają, że jest to klasyczna powieść satyryczna, która błyskotliwie krytykuje XIX-wieczne brytyjskie społeczeństwo, szczególnie z feministycznej perspektywy. Podczas gdy większość czytelników docenia jej głębię i rozwój postaci, niektórzy uważają, że długie opisy i zawiłe narracje są nużące, co prowadzi do mieszanych uczuć co do poziomu przyjemności z lektury.

⬤ Doskonała satyra na brytyjską kulturę i społeczeństwo.
⬤ Złożone i dobrze rozwinięte postacie, zwłaszcza Becky Sharp i Amelia Sedley.
⬤ Zachęca do głębokiego myślenia o kwestiach społecznych i osobistej refleksji.
⬤ Bogaty język i intelektualny styl pisania.
⬤ Istotne tematy, które trafiają do współczesnych czytelników.

⬤ Niezwykle długa i gęsta, przez co może być nużąca dla niektórych czytelników.
⬤ Złożony język może stanowić wyzwanie, zwłaszcza dla osób niezaznajomionych z epoką.
⬤ Postacie są często przedstawiane jako nielubiane lub moralnie niejednoznaczne, co niektórzy czytelnicy uważają za odpychające.
⬤ Niektóre wydania są źle wydrukowane, co prowadzi do frustracji związanej z czytelnością.

(na podstawie 58 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Vanity Fair

Zawartość książki:

Ze wstępem i notatkami Owena Knowlesa z Uniwersytetu w Hull.

Świat wyższych sfer Thackeraya to hałaśliwy i przepychający się komercyjny plac targowy, napędzany głównie przez chciwość i bezduszny materializm, w którym sam narrator odgrywa błyskotliwie wszechstronną rolę serio-komicznego obserwatora.

Mimo podtytułu Powieść bez bohatera, Targowisko próżności śledzi losy dwóch kontrastujących ze sobą, ale powiązanych ze sobą żyć: poprzez emerytowaną Amelię Sedley i błyskotliwą Becky Sharp, Thackeray bada pozycję kobiet w intensywnie wykorzystywanym męskim świecie.

Kiedy Targowisko próżności zostało opublikowane w 1848 roku, Charlotte Bronte skomentowała: "Im więcej czytam dzieła Thackeraya, tym bardziej jestem pewna, że jest on sam - sam w swojej bystrości, sam w swojej prawdzie, sam w swoich uczuciach...". Thackeray jest tytanem".