Taniec do muzyki czasu: Część czwarta

Opinie czytelników

Recenzje „A Dance to the Music of Time: The Fourth Movement” Anthony'ego Powella stanowią mieszankę podziwu i krytyki. Podczas gdy wielu czytelników docenia zdolność Powella do uchwycenia życia w Anglii połowy XX wieku poprzez bogaty rozwój postaci i subtelny humor, inni uważają, że ostatnim tomom brakuje spójności i wigoru wcześniejszych części, co prowadzi do mniej przyjemnego doświadczenia czytelniczego. Tematy nostalgii, zmian w normach społecznych i wzajemnych powiązań między postaciami na przestrzeni czasu są kluczowe dla narracji. Pomimo pewnego niezadowolenia z czwartej części, seria jako całość jest wysoko oceniana.

⬤ Dobrze dopracowana proza i bogaty rozwój postaci.
⬤ Wnikliwy komentarz na temat upadku angielskich klas wyższych.
⬤ Wielu czytelników uważa, że humor i obserwacyjny styl są wciągające i można się z nimi utożsamić.
⬤ Oddaje istotę życia w Anglii połowy XX wieku.
⬤ Seria jako całość jest uważana za arcydzieło, z mocnymi wcześniejszymi tomami.

⬤ Czwarta część jest postrzegana jako słabsza i mniej spójna w porównaniu do wcześniejszych części, często opisywana jako „zagmatwana” lub „powolna”.
⬤ Niektóre postacie stają się mniej przekonujące lub przechodzą niesatysfakcjonujący rozwój.
⬤ Ciężkie aluzje literackie mogą zrazić czytelników, którzy nie są dobrze zaznajomieni z literaturą.
⬤ Niektóre tematy, takie jak nekrofilia, mogą być postrzegane jako nieodpowiednie lub dziwaczne.
⬤ Niektórzy czytelnicy nie lubią zbyt ozdobnej prozy i problemów z tempem.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Dance to the Music of Time: Fourth Movement

Zawartość książki:

Powszechnie uznana epopeja Anthony'ego Powella obejmuje czterotomową panoramę dwudziestowiecznego Londynu. Okrzyknięta przez Time „genialną komedią literacką, a także błyskotliwym szkicem czasów”, A Dance to the Music of Time rozpoczyna się tuż po I wojnie światowej. Wśród gorączki lat dwudziestych i pierwszego chłodu lat trzydziestych Nick Jenkins i jego przyjaciele stawiają czoła seksowi, społeczeństwu, biznesowi i sztuce. W drugim tomie przenoszą się do Londynu w wir małżeństw i romansów, mody i frywolności, osobistych triumfów i porażek. Książki te „dostarczają niezrównanego obrazu, jednocześnie radosnego i melancholijnego, życia społecznego i artystycznego w Wielkiej Brytanii między wojnami” (Arthur Schlesinger, Jr. ). Trzeci tom podąża za Nickiem do życia w armii i przywołuje Londyn podczas blitzu. W kulminacyjnym ostatnim tomie Anglia wygrała wojnę i musi teraz policzyć straty.

W tym kulminacyjnym tomie Tańca z muzyką czasu Nick Jenkins opisuje świat ambicji, intryg i rozpadu. Anglia wygrała wojnę, ale teraz trzeba policzyć straty fizyczne i moralne. Pamela Widmerpool zastawia sidła na młodego pisarza Trapnela, podczas gdy jej mąż cierpi prywatną agonię i publiczne upokorzenie. Na tle polityki, biznesu, wyższych sfer i kontrkultury w Anglii i Europie, to wspaniałe dzieło sztuki brzmi niezapomniane requiem dla epoki.

Zawiera następujące powieści:

Książki, które umeblują pokój.

Tymczasowi królowie.

Hearing Secret Harmonies.

„Anthony Powell jest zdecydowanie najlepszym żyjącym angielskim powieściopisarzem. Jego wielbiciele są uzależnieni, spójrzmy prawdzie w oczy, trzymani w niewoli przez magika.” - Chicago Tribune.

„Książka, która tworzy świat i bada go dogłębnie, która zastanawia się nad zmieniającymi się relacjami i wartościami, która tworzy genialnie żywe i różnorodne postacie, a następnie obserwuje, jak rosną i zmieniają się w swoim środowisku..... Świat Powella jest tak duży i złożony jak świat Prousta.” - Elizabeth Janeway, New York Times.

„Jedno z najważniejszych dzieł literatury pięknej od czasów II wojny światowej.... Na początku powieść wyglądała jak komedia obyczajowa; potem, przez chwilę, jak tragedia obyczajowa; teraz jak niezwykle zabawna, głęboko melancholijna, ale w jakiś sposób odważna wypowiedź o ludzkim doświadczeniu.” - Naomi Bliven, New Yorker.