Tańczące niedźwiedzie - prawdziwe historie o tęsknocie za dawnymi czasami

Opinie czytelników

Książka bada doświadczenia ludzi przechodzących od rządów sowieckich do wolności, wykorzystując tradycję tańczących niedźwiedzi jako przejmującą metaforę. Łączy historyczne anegdoty z osobistymi narracjami z różnych krajów Europy Wschodniej, podkreślając złożoność i trudności tej transformacji.

Książka jest dobrze zbadana, pouczająca i zapewnia unikalne spojrzenie na życie po komunizmie. Jest wciągająca i oferuje przekonujące analogie między życiem tańczących niedźwiedzi i ludzi w społeczeństwach postsowieckich. Wielu czytelników uznało ją za inteligentną, zabawną i łatwą w odbiorze.

Niektórzy recenzenci czuli się wprowadzeni w błąd przez tytuł i podtytuł książki, ponieważ nie znaleźli w niej wielu osobistych historii nostalgii za życiem pod tyranią. Krytyka dotyczyła również długiego skupienia się na historiach o niedźwiedziach, które niektórzy uznali za powtarzalne, oraz mieszanego stylu narracji, który może być irytujący. Ponadto książka nie zagłębia się wystarczająco głęboko w poszczególne historie z różnych krajów.

(na podstawie 40 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dancing Bears - True Stories about Longing for the Old Days

Zawartość książki:

Przez wiele lat bułgarscy Cyganie uczyli niedźwiedzie tańczyć. Wraz z upadkiem komunizmu niedźwiedzie również zyskały wolność. Pod wpływem stresu lub nieoczekiwanych sytuacji odruchowo stają na tylnych łapach, gotowe do wykonania sztuczki.

Podczas swojej dziennikarskiej podróży po Polsce, Albanii, Bułgarii i innych krajach, Witold Szablowski rejestruje intrygujące historie ludzi, którzy są wolni, tak jak oswojone niedźwiedzie, ale często wciąż tęsknią za czasami komunizmu. Witold Szablowski spotyka na przykład zagorzałych czcicieli Stalina w miejscu swojego urodzenia oraz ukraińskiego duchownego, dla którego Unia Europejska jest diabolicznym uwodzicielem.

Tańczące niedźwiedzie to fascynująca, metaforyczna książka o wielkich wstrząsach społecznych, w których ludzie muszą odnaleźć się w nowym krajobrazie społecznym i politycznym. Wielu z nich może czuć się osieroconych, tak jak niedźwiedzie bez swojego szefa.